حرکت دائمی

حرکت دائمی به حرکتی گفته می‌شود که برای همیشه و بدون داشتن هرگونه منبع خارجی انرژی، ادامه می‌یابد؛ در عمل چنین چیزی به علت وجود اصطکاک ناممکن است. همچنین می‌توان این حرکت را به صورت «حرکت یک ماشین فرضی که پس از فعال شدنش برای همیشه به کار خود ادامه می‌دهد، مگر آنکه در معرض یک نیروی خارجی یا فرسایش قرار گیرد» توصیف کرد.

اجماع علمی بر آن است که حرکت دائمی در یک سامانهٔ مجزا منجر به نقض قانون اول ترمودینامیک و/یا قانون دوم ترمودینامیک خواهد شد.

در طبیعت ممکن است مواردی از حرکت به ظاهر دائمی دیده شود ولی واقعاً دائمی نیستند یا نمی‌توان بدون تغییر در ماهیت حرکت، از آن برای انجام کار استفاده کرد. برای نمونه حرکت یک سیاره در اطراف ستاره اش ممکن است به ظاهر دائمی باشد، اما فضای بین سیاره‌ای کاملاً عاری از اصطکاک نیست و بنابراین حرکت اربیتالی با سرعت بسیار کم در حال کند شدن است. کمک جاذبه‌ای یک کاوشگر فضایی در کنار یک سیاره می‌تواند برای افزایش سرعت کاوشگر استفاده شود اما این کار باعث تغییر در حرکت سیاره و کاهش یافتن انرژی سیاره در مدارش به دور خورشید خواهد شد. جریان برق داخل یک حلقهٔ ابررسانا می‌تواند به عنوان یک محیط ذخیره‌سازی انرژی استفاده شود، اما دقیقاً مانند یک باتری، استفاده از آن برای به کار انداختن یک وسیله باعث کاسته شدن همان مقدار انرژی از جریان داخل حلقه خواهد شد.

ماشین‌هایی که انرژی خود را از منابع به ظاهر همیشگی دریافت می‌کنند—مانند جریان‌های اقیانوسی—می‌توانند دائماً به حرکت خود ادامه دهند (تا زمانی که خود منبع انرژی‌شان ادامه یابد)، اما نمی‌توان این موارد را حرکت دائمی دانست زیرا این‌ها از یک منبع خارجی انرژی دریافت می‌کنند و سامانهٔ مجزا به‌شمار نمی‌آیند (در واقعیت هیچ سیستمی نمی‌تواند برای همیشه کاملاً مجزا بماند).