حجیج بزرگ

این روستا در دهستان سیروان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۶۰۳ نفر (۱۶۳خانوار) بوده‌است. بخشی بزرگ از مردم هجیج در شهر پاوه و بخشی دیگر در شهر مریوان زندگی می کنند.

• آرامگاه امام‌زاده عبدالله. او فرزند موسی کاظم و برادر علی بن موسی الرضا است. نام و نسب او را از بحر الانساب یافته‌اند. پس از مرگ پدر در زندان هارون، با یکی از برادرانش (اسماعیل) به این کوهستان‌ها پناه آورده‌است. پس از مدتی برادرش به ده اسپریس در نزدیکی پاوه رفته ولی خود اینجا می‌ماند و یارانی گردش را فرا می‌گیرند و پس از مرگ نیز در همین روستا به خاک سپرده می‌شود.
• حوض خانه هجیج - مربوط به سده‌های متاخر دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در تاریخ ۱۸ اسفند ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۴۸۵۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
• چله خانه هجیج - مربوط به سدهٔ ۲ ه.ق. است و در تاریخ ۱۸ اسفند ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۴۸۵۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
• آثار سکونت انسان در بررسی‌ها و کاوشهای باستان‌شناسی در اطراف روستای هجیج، ناو و اسپریز یافت شده و مربوط به دوران پارینه سنگی است که طبق گزارش باستان شناسان بیش از چهل هزار سال تا حدود ۱۲ هزار سال قدمت دارند. آثار کشف شده شامل ابزارهای سنگی غارنشینان اولیه، استخوان حیوانات شکار شده که بیشتر متعلق به بز کوهی بوده و بقایای اجاق است که در چند غار از جمله گیلوان و مرو دارای کشف شده‌است. طبق نظر باستان شناسان انسان‌های نئاندرتال که اسکلت آن‌ها در غارهای بیستون و شانیدر یافت شده در پیش از چهل هزار سال پیش در این منطقه می‌زیستند و پس از انقراض آن‌ها انسان هوشمند جدید در این منطقه سکنا گزیده‌است که آثار آن‌ها در غار کناچه کشف شده‌است

• «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۱۳.