جنگ آمریکا و مکزیک

جنگ آمریکا و مکزیک درگیری مسلحانه بین ایالات متحده و مکزیک در سال‌های ۱۸۴۶ تا ۱۸۴۸ بود که پس از پیوست تگزاس به ایالات متحده در ۱۸۴۵ اتفاق افتاد، زیرا دولت مکزیک معاهده ولاسکو را؛ که توسط ژنرال آنتونیو لوپز دو سانتا آنا در هنگام اسارت توسط ارتش تگزاس در هنگام انقلاب تگزاس در ۱۸۳۶ امضا شده بود٬ به رسمیت نمی‌شناخت. دولت تگزاس به صورت دفاکتو یک کشور مستقل بود اما بیشتر شهروندانش آرزوی الحاق به ایالات متحده را داشتند. سیاستمداران داخلی ایالات متحده مانع الحاق تگزاس بودند چون آنرا یک ایالت مبتنی بر برده‌داری می‌دانستند که توازن قدرت میان ایالات آزاد شمالی و ایالات جنوبی مبتنی بر برده‌داری را به هم می‌زد. در انتخابات ریاست جمهوری ۱۸۴۴ جیمز پولک دمکرات با ایده ی گسترش قلمرو آمریکا به اورگن و تگزاس انتخاب شد. پولک خواهان گسترش قلمرو کشور خواه با روش‌های صلح آمیز و خواه با روش‌های مسلحانه بود و با الحاق تگزاس در ۱۸۴۵ آن هدف را به صورت مسالمت آمیز به پیش برد. این کار برای مکزیک تحریک آمیز بود اما پولک در حرکتی پیشدستانه سربازان ارتش آمریکا را به منطقه فرستاد، او همچنین هیئتی دیپلماتیک را به مکزیک فرستاد و سعی داشت تا در مورد خرید آن قلمرو مذاکره کند. حضور سربازان آمریکایی عملی تحریک آمیز بود و طراحی شده بود تا مکزیک را برای شروع مناقشه تطمیع کند و با انداختن مسئولیت شروع جنگ بر گردن مکزیک به پولک اجازه دهد تا در مورد لزوم اعلان جنگ با کنگره وارد بحث شود. نیروهای مکزیک به نیروهای آمریکایی حمله کردند و کنگره آمریکا اعلان جنگ داد.

جنگ آمریکا و مکزیک
ساعتگرد از بالا: وینفیلد اسکات پس از سقوط مکزیکوسیتی وارد کاخ قانون اساسی می‌شود، سربازان آمریکایی در نبرد رسکا دولا پالما با نیروهای در حال عقب‌نشینی مکزیک مبارزه می‌کنند، پیروزی آمریکا در نبرد چروبوسکو بیرون مکزیکوسیتی، تفنگداران دریایی تحت پرچم آمریکا به قلعه چپلوپک یورش می‌برند، نبرد سرو گوردو
تاریخ ۲۵ آوریل، ۱۸۴۶ – ۳ فوریه، ۱۸۴۸ (۱ سال، ۹ ماه، ۱ هفته و ۱ روز) موقعیت تگزاس، نیومکزیکو، کالیفرنیا؛ شمال، مرکز و شرق مکزیک؛ مکزیکو سیتی نتایج پیروزی آمریکا معاهده گوادالوپه هیدالگو برسمیت شناختن حاکمیت آمریکا بر تگزاس از جانب مکزیک (در میان دیگر قلمروها) پایان جنگ بین مکزیک و جمهوری تگزاس تغییرات قلمرو واگذاری مکزیک
طرف‌های درگیر
ایالات متحده آمریکا جمهوری کالیفرنیا  جمهوری تگزاس	مکزیک
فرماندهان و رهبران
جیمز ناکس پولک وینفیلد اسکات زکری تیلور استفان کرنی جان اسلوات ویلیام ورث رابرت اف. استاکتون جوزف لین فرانکلین پیرس دیوید کونر متیو سی. پری جان سی. فریمونت توماس چایلدز هنری استانتون برتون ادوارد دی. بیکر ویلیام ایده	آنتونیو لوپز دو سانتا آنا ماریانو آریستا پدرو دو آمپودیا خوزه ماریا فلورس ماریانو گوادلوپ واله‌خو نیکلاس براوو خوزه خواکین دو هرارا آندرس پیکو مانوئل آرمیخو مارتین دو کس پدرو ماریا دو آنیا آگوستینو هوراته خواکین ری مانوئل پینه دا گابریل والنسیا خوزه دو اوره آ
قوا
۷۳۵۳۲	۸۲۰۰۰
تلفات و ضایعات
۱۳۵۳۲ کشته ۴۱۵۲ زخمی	۱۷۰۰۰ کشته هزاران زخمی ۴۰۰۰ کشته غیرنظامی
با احتساب غیر نظامیانی که بر اثر خشونتها کشته شدند، نظامیانی که بر اثر بیماری مردند و همین‌طور مرگهای تصادفی آمار مرگ و میر مکزیکی‌ها ممکن است بالغ بر ۲۵۰۰۰ نفر شود و آمار تلفات آمریکایی‌ها هم بالغ بر ۱۳۲۸۳ نفر خواهد شد.

فراتر از منطقه مورد متاقشه تگزاس، نیروهای ایالات متحده به سرعت پایتخت منطقه سانتافه دو نوئوو مکزیکو را در بالای ریو گرانده، که از طریق مسیر سانتافه بین میسوری و نیومکزیکو با ایالات متحده روابط تجاری داشت، اشغال کردند. نیروهای آمریکایی همچنین به سمت استان آلتا کالیفرنیا حرکت کردند و از آنجا به سمت جنوب حرکت کردند. اسکادران اقیانوس آرام نیروی دریایی ایالات متحده سواحل اقیانوس آرام را در جنوب٬ جنوب قلمرو باجای کالیفرنیا محاصره کرد. دولت مکزیک در این مقطع از تحت فشار قرار گرفتن برای امضای پیمان صلح امتناع ورزید و حمله ایالات متحده به سرزمین اصلی مکزیک در زمان سرلشکر وینفیلد اسکات و تصرف آن در پایتخت مکزیکوسیتی را به عنوان یک استراتژی برای تحمیل مذاکرات صلح در نظر گرفت. اگرچه مکزیک در میدان نبرد شکست خورد، اما از نظر سیاسی مذاکره دولت برای معاهده همچنان یک مسئله ناراحت‌کننده باقی ماند و برخی از جناح‌ها از بررسی به رسمیت شناختن هرگونه از دست دادن سرزمینی خودداری می‌کردند. اگرچه پولک رسماً نماینده صلح خود، نیکلاس تریست، را از سمت خود به عنوان مذاکره کننده برکنار کرد، اما تریست این دستور را نادیده گرفت و معاهده گوادالوپه هیدالگو در سال ۱۸۴۸ را با موفقیت منعقد کرد. این جنگ پایان یافت و مکزیک، واگذاری مکزیک را به رسمیت شناخت؛ مناطقی که بخشی از مناطق مورد مناقشه تگزاس نبودند اما توسط ارتش ایالات متحده فتح شده بود. این مناطق شمالی آلتا کالیفرنیا و سانتافه دو نوئو مکزیکو بودند. ایالات متحده با پرداخت ۱۵ میلیون دلار برای خسارت فیزیکی جنگ موافقت کرد و ۳٫۲۵ میلیون دلار بدهی دولت مکزیک به شهروندان آمریکایی را به عهده گرفت. مکزیک از دست دادن ایالت تگزاس را پذیرفت و ریو گرانده را به عنوان مرز شمالی خود با ایالات متحده قبول کرد.

پولک گمان می‌کرد که پیروزی و گسترش قلمرو باعث افزایش حس میهن‌پرستی در برخی بخش‌های ایالات متحده خواهد شد اما جنگ و معاهده باعث بوجود آمدن انتقاداتی آتشین بابت تلفات، هزینه‌های مالی و ناشی‌گری‌ها شد. خصوصاً در اوایل کار سؤال از چگونگی نحوه برخورد با متصرفات جدید بحث بر سر برده داری در ایالات متحده را شعله‌ور کرد. اگرچه مصوبه ویلموت پروویسو که صراحتاً گسترش برده داری به قلمروهای تازه تسخیر شده از مکزیک را منع می‌کرد توسط کنگره تصویب نشد، اما بحث‌ها در مورد آن باعث افزایش تنش‌های منطقه‌ای شد. بسیاری از تاریخدانان جنگ آمریکا و مکزیک را زمینه‌ساز جنگ داخلی آمریکا می‌دانند چون افسران بسیاری در وست پوینت تعلیم دیدند و در رهبری هردو طرف نقش برجسته‌ای ایفا کردند.

در مکزیک، جنگ آشفتگی سیاسی داخلی را بدتر کرد. از زمان جنگ در داخل کشور، مکزیک متحمل خسارت‌های جانی زیادی در میان سربازان و مردم غیرنظامی خود شده بود. بنیان‌های مالی کشور تضعیف شده، قلمرو از دست رفته و اعتبار ملی آن را در شرایطی قرار گرفت که مکزیکی‌های برجسته آن‌را چنین بیان کردند: «وضعیت تحقیر و ویرانی… [در مورد] منشأ واقعی جنگ، کافی است بگوییم که جاه‌طلبی سیری ناپذیر ایالات متحده و ضعف ما، باعث آن شد.»