جرج کندی

جورج کندی در ۱۸ فوریه ۱۹۲۵ در نیویورک و در خانواده‌ای هنرمند زاده شد. پدرش موسیقی‌دان و مادرش بالرین بود و جورج در دو سالگی اولین حضور خود بر صحنهٔ نمایش را تجربه کرد. او در بحبوحهٔ جنگ جهانی دوم وارد ارتش شد و ۱۶ سال به خدمت پرداخت، اما به خاطر جراحتی که بر پشت برداشته بود در اواخر دهه ۵۰ میلادی بازنشسته شد. او که در همان زمان به عنوان مشاور نظامی در چند قسمت از مجموعهٔ تلویزیونی سرجوخه بیلکو حضور داشت تصمیم گرفت که بار دیگر به دنیای هنر بازگردد.

کندی کارش را با بازی در چند مجموعهٔ تلویزیونی وسترن همچون ماوریک (۱۹۵۷) و روهاید (۱۹۵۹) شروع کرد و پس از آن در چند فیلم سینمایی ایفاگر نقش‌هایی کوچک شد. از آنجاییکه کندی بلند قامت (۱٫۹۳ متر) و درشت هیکل بود بیشتر نقش‌های منفی به او داده می‌شد که از این میان می‌توان به به نقش هرمن اسکوبی یک دست در فیلم معما (۱۹۶۳) با بازی کری گرانت و آدری هپبورن و لئو کراس در فیلم استریت‌جکت (۱۹۶۴) اشاره کرد. ادامهٔ دههٔ ۶۰ سال پرکاری برای او بود و کندی علاوه بر بازی در چندین مجموعهٔ تلویزیونی، در فیلم‌های موفقی همچون دوازده مرد خبیث (۱۹۶۷) و لوک خوش دست (۱۹۶۷) ظاهر شد و در ۱۹۶۸، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای بازی در فیلم لوک خوش دست دریافت نمود. لورل طلایی، دیگر جایزه‌ای بود که این فیلم در ۱۹۶۸ برای جورج کندی به ارمغان آورد.

در ۱۹۷۰ در نقش جو پترونی در فیلم فرودگاه بازی کرد و برای دومین بار نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش دوم مرد شد. در ۱۹۷۴ در فیلم‌های حادثه‌ای زلزله و جاده‌ای لایتفوت و تاندربولت ظاهر شد و همان سال دومین حضور خود در نقش جو پترونی را در فیلم فرودگاه ۷۵ که به دنبال موفقیت فیلم فرودگاه ساخته شده بود تجربه نمود. از ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۶ در ۱۶ قسمت از مجموعهٔ تلویزیونی شوالیه آبی در نقش بامپر مورگان ظاهر شد و سومین حضور او در نقش جو پترونی با فرودگاه ۷۷ (۱۹۷۷) رقم خورد. در ۱۹۷۸ در فیلم قتل در کرانه نیل که اقتباسی بود از یکی از داستان‌های آگاتا کریستی در کنار بازیگرانی همچون پیتر اوستینوف، بت دیویس، دیوید نیون و میا فارو ایفای نقش نمود. در همین سال از اولین همسر خود نورما ورمن جدا شده و با دومین همسر خود جوان مک‌کارتی ازدواج نمود. در ۱۹۷۹ برای چهارمین بار درنقش جو پترونی در آخرین فیلم این سری با نام فرودگاه ۷۹، کنکورد ظاهر شد تا تنها هنرپیشهٔ فیلم فرودگاه باشد که در هر سه دنبالهٔ این فیلم بازی کرده‌است.

جورج کندی در دههٔ ۸۰ در فیلم‌ها و مجموعه‌های مختلفی همچون چاتانوگا چوچو (۱۹۸۴)، بولرو (۱۹۸۴) که نامزدی تمشک زرین بدترین بازیگر نقش مکمل مرد را در ۱۹۸۵ برایش رقم زد، آزادی (۱۹۸۶) و نیروی دلتا (۱۹۸۶) بازی کرد. در ۱۹۸۸ در فیلم کمدی و موفق اسلحه برهنه: از پرونده‌های گروه پلیس در کنار لزلی نیلسون نقش آفرینی نمود و بعد دیگری از شخصیت و توانایی‌هایی خود را نمایش داد. دو ادامهٔ دیگر بر این فیلم در ۱۹۹۱ و ۱۹۹۴ ساخته شد و تماشاگران بار دیگر شاهد بازی جورج کندی در نقش کاپیتان اد هاکن بودند.

در ۱۹۹۷ به جای شخصیت ال بی ماموت در انیمیشن گربه‌ها نمی‌رقصند صحبت نمود. در ۱۹۹۸ در فیلم سربازان کوچک که اکشنی برای کودکان است بازی کرد و پس از آن خود را برای مدتی بازنشسته نمود.

بازگشت مجدد جورج کندی به عرصهٔ بازیگری در ۲۰۰۳ و با بازی در سریال تلویزیونی جوان و ناآرام رقم خورد و از آن زمان در فیلم‌ها و مجموعه‌های مختلفی همچون شیطان در نیمه شب می‌آید (۲۰۰۴)، سه مرد بد (۲۰۰۵)، شن‌های فراموشی (۲۰۰۷)، مردی که بازگشت (۲۰۰۸)و واگن پارتی دیوانه دیوانه (۲۰۰۹) که هجویه‌ای است بر فیلم‌های وسترن بازی کرد.

او همچنین دارای ستاره‌ای در پیاده‌روی مشاهیر واقع در شماره ۶۳۵۲ بلوار هالیوود می‌باشد.

• ۱۹۶۸ - برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم لوک خوش دست
• ۱۹۶۸ - برنده جایزه لورل طلایی برای فیلم لوک خوش دست
• ۱۹۶۸ - نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم لوک خوش دست
• ۱۹۷۱ - نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم فرودگاه
• ۱۹۷۱ - کسب مقام سوم بهترین بازیگر نقش مکمل مرد جوایز لورل برای فیلم فرودگاه
• ۱۹۸۵ - نامزد دریافت جایزه تمشک طلایی بدترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم بولرو

• جرج کندی در IMDb (بازدید در تاریخ ۱۰ دسامبر ۲۰۰۸)
• «George Kennedy: Biography». MSN Movies. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ مه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۱۰ دسامبر ۲۰۰۸.