جام ملتهای اروپا ۱۹۹۶
جام ملتهای اروپا ۱۹۹۶ که دهمین دوره از جام ملتهای اروپا بود با نام یورو ۹۶ شناخته شد و برای اولین بار از پیشوند یورو در این رقابتها استفاده شد، انگلیس به عنوان میزبان رقابتها معرفی شد. سی سال از آخرین باری میگذشت که انگلیس میزبان رقابتی مهم بود و حتی در سرود رسمی یورو ۹۶ هم این جمله آمده بود که فوتبال به خانه برمیگردد! با وجود دغدغههای دربارهٔ هولیگانیسم احتمالی، سازماندهی این رقابتهای سه هفتهای به خوبی انجام شد.
| England '96 | |
|---|---|
لوگوی رسمی جام ملتهای اروپا ۱۹۹۶ | |
| جزئیات مسابقات | |
| کشور میزبان | انگلیس |
| تاریخ برگزاری | ۸ ژوئن – ۳۰ ژوئن |
| شمار تیمها | ۱۶ |
| شمار ورزشگاهها | ۸ (در ۸ شهر) |
| ردهبندی نهایی | |
 آلمان | |
| آمار مسابقات | |
| بازیهای برگزار شده | ۳۱ |
| گلهای زده شده | ۶۴ (۲٫۰۶ گل بهازای هر بازی) |
| تماشاگران | ۱٬۲۷۶٬۱۳۷ (۴۱٬۱۶۶ نفر بهازای هر بازی) |
| بیشترین گلزن(ـان) |  آلن شیرر (۵ گل) |
| بهترین بازیکن(ـان) | ماتیاس سامر |
برگزاری جام دهم در انگلیس
رقابتها بسیار گستردهتر شده بود و ۱۶ تیم در آن شرکت داشتند، اما انگلیسیها ورزشگاههای کافی برای برگزاری رقابتها را در اختیار داشتند. تمامی بلیتها به فروش نرفتند اما با این حال علاوه بر پوشش رسانهای عالی، این تورنمنت با مجموع ۱۲۷۶۰۰۰ تماشاگر رکورد بیشترین تماشاگر را در تاریخ این رقابتها کسب کرد. در هر بازی ۴۱۱۵۸ نفر تماشاگر حضور یافتند که این هم رکورد دیگری برای انگلیس بود.
تیمهای راه یافته به دوره پایانی یورو ۹۶:
اسامی ورزشگاهها
هشت ورزشگاه ویمبلی (لندن)، اولدترافورد (منچستر)، آنفیلد (لیورپول)، ویلاپارک (بیرمنگام)، سنت جیمز پارک (نیوکاسل)، سیتی گراند (ناتینگهام)، هیلزبورو (شفیلد) و الند رود (لیدز) برای این رقابتها در نظر گرفته شدند.
بازیها
چهار گروه چهار تیمی تشکیل شد و دو تیم اول هر گروه به مرحله حذفی راه یافتند. قوانین جدیدی شکل گرفته بود؛ تیمها در صورت همامتیاز شدن بر اساس بازی که در مقابل یکدیگر انجام داده بودند به مرحله بعد صعود میکردند، و وقت اضافی از قانون گل طلایی استفاده میکرد. اگر در وقت اضافی گل به ثمر میرسید بازی همانجا به پایان میرسید.
بازیهای چهار گروه جام دهم
انگلیس با تساوی یک بر یک مقابل سوییس بازیها را آغاز کرد و اسکاتلند هم گروه A را با تساوی بدون گل مقابل هلند جذابتر کرد. هلند سوییس را دو بر صفر برد و انگلیس همین نتیجه را مقابل اسکاتلند، رقیب سنتی به دست آورد؛ دیداری که باعث شد کل بریتانیا به شور بیاید، پل گاسکویین گلی دیدنی بزند و شادی مضحکی پس از آن داشته باشد. آلن شیرر و تدی شرینگهام انگلیس را با نتیجه چهار بر یک مقابل هلند پیروز کردند. البته گل دیرهنگام هلندیها مانع از آن شد که اسکاتلند که مقابل سوییس پیروز شده بود به دور بعد برسد و خود هلندیها صعود کردند. فرانسه و اسپانیا در گروه B شکست نخوردند و در دیدار رودررو هم با هم مساوی کردند. فرانسه رومانی و بلغارستان را شکست داد و در گروه اول شد و از رودررو شدن با انگلیس در یکچهارم نهایی اجتناب کرد. ایتالیا در دیدار آخر باید آلمان را میبرد تا از گروه C صعود کند؛ آنها به تساوی بدون گل رسیدند و در نتیجه آلمان ( به عنوان سرگروه) و جمهوری چک صعود کردند.
دیدارهای یک چهارم نهایی
دو دیدار اول یکچهارم نهایی با تساوی بدون گل در وقتهای قانونی و اضافی به پایان رسید و به پنالتی کشیده شد. انگلیس مقابل اسپانیا با درخشش دیوید سیمن چهار بر دو در پنالتی پیروز شد و فرانسه در پنالتی هلند را پنج بر چهار برد. آلمان و جمهوری چک اما در وقت معمول برنده شدند؛ اولی دو بر یک مقابل کرواسی و دومی یک بر صفر مقابل پرتغال.
دیدارهای نیمه نهایی
نیمهنهاییها هم به پنالتی کشید. چک شش بر پنج فرانسه را پس از ۱۲۰ دقیقه بدون گل برد. اما در ویمبلی نبرد انگلیس و آلمان یک بر یک شد و آلمانیها مانند جام جهانی ۹۰ ایتالیا انگلیس را در پنالتی بردند.
دیدار نهایی
فینال یورو ۹۶ علاوه بر اینکه تکرار فینال ۱۹۷۶ بود، تکرار دیدار این دو تیم در اولین دیدار گروه C همین رقابتها هم بود که با برد دو بر صفر آلمان همراه شد. چکها البته درخشان ظاهر شدند و کارل پوبورسکی، پاول ندود، پاتریک برگر و ولادیمیر اسمیچر دیدگان را خیره کردند. برتی فوگتس که تیمش را سرشار از مصدوم میدید مجبور شد به یورگن کلینزمن و توماس هسلر ناآماده بازی بدهد. تیم او در دقیقه ۵۸ با یک پنالتی جنجالی (که بعداً مشخص شد خارج از محوطه جریمه اتفاق افتاده و بنابراین پنالتی نبوده و باید ضربه ایستگاهی اعلام میشده) عقب افتاد که ماتیاس سامر روی کارل پوبورسکی انجام داد و پاتریک برگر آن را به گل تبدیل کرد. اما آلمانیها که مانند همیشه به بازگشت مشهور بودند این بار هم برگشتند. الیور بیرهوف جانشین مهمت شول شد و در دقیقه ۷۲ گل زد. بازی به وقت اضافی کشید و پس از تنها ۵ دقیقه بیرهوف پاس کلینزمن را گرفت و وارد دروازه پتر کوبا کرد (اولین گل طلایی تاریخ فوتبال) و آلمان قهرمان رقابتهای جام ملتهای اروپا ۱۹۹۶ شد.
ورزشگاهها
| لندن | منچستر | لیورپول | بیرمنگهام |
|---|---|---|---|
| ویمبلی | اولدترافورد | آنفیلد | ویلاپارک |
| ۵۱°۳۳′۲۰″ شمالی ۰°۱۶′۴۷″ غربی / ۵۱٫۵۵۵۵۶°شمالی ۰٫۲۷۹۷۲°غربی | ۵۳°۲۷′۴۷″ شمالی ۲°۱۷′۲۹″ غربی / ۵۳٫۴۶۳۰۶°شمالی ۲٫۲۹۱۳۹°غربی | ۵۳°۲۵′۵۰٫۹۵″ شمالی ۲°۵۷′۳۸٫۹۸″ غربی / ۵۳٫۴۳۰۸۱۹۴°شمالی ۲٫۹۶۰۸۲۷۸°غربی | ۵۲°۳۰′۳۳″ شمالی ۱°۵۳′۵″ غربی / ۵۲٫۵۰۹۱۷°شمالی ۱٫۸۸۴۷۲°غربی |
| ظرفیت: ۷۶٬۵۶۷ | ظرفیت:۵۵٬۰۰۰ | ظرفیت: ۴۲٬۷۳۰ | ظرفیت: ۴۰٬۳۱۰ |
| لیدز |
| شفیلد | |
| الاند رود | هیلزبورو | ||
| ۵۳°۴۶′۴۰″ شمالی ۱°۳۴′۲۰″ غربی / ۵۳٫۷۷۷۷۸°شمالی ۱٫۵۷۲۲۲°غربی | ۵۳°۲۴′۴۱″ شمالی ۱°۳۰′۲″ غربی / ۵۳٫۴۱۱۳۹°شمالی ۱٫۵۰۰۵۶°غربی | ||
| ظرفیت: ۴۰٫۲۰۴ | ظرفیت: ۳۹٬۸۵۹ | ||
| نیوکاسل | ناتینگهام | ||
| سنت جیمز پارک | سیتی گراند | ||
| ۵۴°۵۸′۳۲″ شمالی ۱°۳۷′۱۸″ غربی / ۵۴٫۹۷۵۵۶°شمالی ۱٫۶۲۱۶۷°غربی | ۵۲°۵۶′۲۴″ شمالی ۱°۷′۵۸″ غربی / ۵۲٫۹۴۰۰۰°شمالی ۱٫۱۳۲۷۸°غربی | ||
| ظرفیت: ۳۶٬۶۴۹ | ظرفیت: ۳۰٬۵۳۹ | ||
مرحله گروهی
گروه A
| تیم | بازی | برد | تساوی | باخت | گلزده | گلخورده | تفاضل گل | امتیاز |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| انگلستان
| ۳ | ۲ | ۱ | ۰ | ۷ | ۲ | ۵+ | ۷ |
 هلند
| ۳ | ۱ | ۱ | ۱ | ۳ | ۴ | ۱– | ۴ |
 اسکاتلند
| ۳ | ۱ | ۱ | ۱ | ۱ | ۲ | ۱– | ۴ |
 سوئیس
| ۳ | ۰ | ۱ | ۲ | ۱ | ۴ | ۳– | ۱ |
| انگلستان | ۱–۱ | سوئیس |
|---|---|---|
| گزارش |
|
گروه B
| تیم | بازی | برد | تساوی | باخت | گلزده | گلخورده | تفاضل گل | امتیاز |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 فرانسه
| ۳ | ۲ | ۱ | ۰ | ۵ | ۲ | ۳+ | ۷ |
 اسپانیا
| ۳ | ۱ | ۲ | ۰ | ۴ | ۳ | ۱+ | ۵ |
 بلغارستان
| ۳ | ۱ | ۱ | ۱ | ۳ | ۴ | ۱– | ۴ |
 رومانی
| ۳ | ۰ | ۰ | ۳ | ۱ | ۴ | ۳– | ۰ |
گروه C
| تیم | بازی | برد | تساوی | باخت | گلزده | گلخورده | تفاضل گل | امتیاز |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| آلمان
| ۳ | ۲ | ۱ | ۰ | ۵ | ۰ | ۵+ | ۷ |
 چک
| ۳ | ۱ | ۱ | ۱ | ۵ | ۶ | ۱- | ۴ |
 ایتالیا
| ۳ | ۱ | ۱ | ۱ | ۳ | ۳ | ۰ | ۴ |
 روسیه
| ۳ | ۰ | ۱ | ۲ | ۴ | ۸ | ۴– | ۱ |
گروه D
| تیم | بازی | برد | تساوی | باخت | گلزده | گلخورده | تفاضل گل | امتیاز |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 پرتغال
| ۳ | ۲ | ۱ | ۰ | ۵ | ۱ | ۴+ | ۷ |
 کرواسی
| ۳ | ۲ | ۰ | ۱ | ۴ | ۳ | ۱+ | ۶ |
 دانمارک
| ۳ | ۱ | ۱ | ۱ | ۴ | ۴ | ۰ | ۴ |
 ترکیه
| ۳ | ۰ | ۰ | ۳ | ۰ | ۵ | ۵– | ۰ |
مرحله حذفی
نمودار مرحله حذفی
| Quarter-finals | Semi-finals | Final | ||||||||
| 22 June – لیورپول | ||||||||||
| فرانسه (p) | 0 (5) | |||||||||
| 26 June – منچستر | ||||||||||
| هلند | 0 (4) | |||||||||
| فرانسه | 0 (5) | |||||||||
| 23 June – بیرمنگام | ||||||||||
| چک (p) | 0 (6) | |||||||||
| چک | 1 | |||||||||
| 30 June – لندن | ||||||||||
| پرتغال | 0 | |||||||||
| چک | 1 | |||||||||
| 23 June – منچستر | ||||||||||
| آلمان (g.g.) | 2 | |||||||||
| آلمان | 2 | |||||||||
| 26 June – لندن | ||||||||||
| کرواسی | 1 | |||||||||
| آلمان (p) | 1 (6) | |||||||||
| 22 June – لندن | ||||||||||
| انگلستان | 1 (5) | |||||||||
| اسپانیا | 0 (2) | |||||||||
| انگلستان (p) | 0 (4) | |||||||||
یک چهارم نهایی
| اسپانیا | ۰–۰ (و.ا.) | انگلستان |
|---|---|---|
| گزارش | ||
| ضربات پنالتی | ||
| ۲–۴ | ||
| فرانسه | ۰–۰ (و.ا.) | هلند |
|---|---|---|
| گزارش | ||
| ضربات پنالتی | ||
| ۵–۴ | ||
نیمه نهایی
| فرانسه | ۰–۰ (و.ا.) | چک |
|---|---|---|
| گزارش | ||
| ضربات پنالتی | ||
| ۵–۶ | ||
فینال
داوران این دوره
|
|
|
|
سیدبندی
| گروه ۱ | گروه ۲ | گروه ۳ | گروه ۴ |
|---|---|---|---|
منابع
- ↑ Moore, Glenn (24 June 1996). "Fortune favours brave England". The Independent. Independent Print. Retrieved 20 June 2012.
- ↑ Turnbull, Simon (24 June 1996). "Fitful France advance". The Independent. Independent Print. Retrieved 20 June 2012.
- ↑ Shaw, Phil (24 June 1996). "Croatia punished by Sammer". The Independent. Independent Print. Retrieved 20 June 2012.
- ↑ Culley, Jon (24 June 1996). "Poborsky piques Portugal". The Independent. Independent Print. Retrieved 20 June 2012.
- ↑ Shaw, Phil (27 June 1996). "France are sent home by Kadlec". The Independent. Independent Print. Retrieved 21 June 2012.
- ↑ Moore, Glenn (27 June 1996). "Shoot-out breaks England hearts". The Independent. Independent Print. Retrieved 20 June 2012.
- ↑ Jones, Ken (1 July 1996). "Vogts' triumph over adversity". The Independent. Independent Print. Retrieved 21 June 2012.