جاد
طوایف اسرائیل |
|---|
|
|
|
جاد یا گاد (عبری: גד به معنی «اقبال نیک») پسر هفتم یعقوب از زلفا کنیز لیه بود. جاد هفت پسر داشت و هر یک قبیله‌ای از سبط جاد را بنیان نهادند. در هنگام خروج چهل و پنج هزار و ششصد و پنجاه نفر مرد و زن در این قبیله بوده‌اند. این قبیله در شرق اردن سکونت داشت ولی به سایر قبایل نیز در فتح کنعان کمک کردند. سرزمین قبیله جاد شامل قسمت جنوبی کوهستان جلعاد از دریاچه یبوق به حشبون و از ربت آمون در شرق به رودخانه اردن بوده است.
پانویس
منابع
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴