توکامک

• چنبره‌ای
• قطبی
• عمودی

توکامک‌های زیادی در اقصی نقاط جهان مشغول به فعالیت بوده و هستند. از میان آنان، توکامک‌های مشهور در زیر فهرست بندی شده‌اند.

کنونی

• توکامک T-۱۰: انستیتو کورچاتوف، روسیه، تأسیس ۱۹۷۳
• مرکز پژوهشی یولیش، آلمان، تأسیس ۱۹۷۸
• چنبره مشترک اروپا (JET)، انگلستان، تأسیس ۱۹۸۳
• JT-۶۰، ژاپن، تأسیس ۱۹۸۵
• STOR-M، کانادا تأسیس ۱۹۸۷.
• گلوبوس ام، انستیتوی ایوف، سن پترزبورگ، روسیه
• Tore Supra, فرانسه، ۱۹۸۸
• Aditya، هند، ۱۹۸۹
• DIII-D کالیفرنیا، ژنرال اتومیکس ۱۹۸۸
• COMPASS، سابقاً متعلق یه انگلستان، اکنون متعلق به جمهوری چک
• FTU، ایتالیا، ۱۹۹۰
• ISTTOK, پرتغال، ۱۹۹۱
• ASDEX، آلمان، ۱۹۹۱
• Alcator C-Mod دانشگاه‌ام آی تی، ۱۹۹۲
• TCV، سوئیس، تأسیس ۱۹۹۲
• TCABR، برزیل ۱۹۹۴.
• HT-۷، چین، ۱۹۹۵
• MAST، انگلستان، ۱۹۹۹
• آزمایشگاه ملی چنبره کروی، دانشگاه پرینستون، ۱۹۹۹
• EAST (HT-7U)، چین، ۲۰۰۶
• KSTAR، کره جنوبی، ۲۰۰۸

بازنشسته

• LT-۱ استرالیا، ۱۹۶۳
• T-۳، روسیه
• T-۴، روسیه
• Texas Turbulent Tokamak، دانشگاه تگزاس در آستین، ۱۹۷۱
• Alcator A و Alcator C، دانشگاه‌ام آی تی، ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۸.
• TFTR، دانشگاه پرینستون، ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۷
• CASTOR, جمهوری چک، ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۶
• T-۱۵، روسیه، ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۵
• UCLA Electric Tokamak، دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس، ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵
• Tokamak de Varennes، کانادا، ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۹
• START، انگلستان، ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۸

آینده

• ITER، فرانسه
• SST-۱، هند،
• DEMO، ۲۰۲۴، در صورت موفقیت‌آمیز بودن ITER

در ایران

بخش تحقیقات فیزیک اتمی و ملکولی مرکز تحقیقات فیزیک پلاسمای دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، در سال ۱۳۷۳ یک دستگاه توکامک مشتق T-1 روسی را از چین خریداری و راه‌اندازی کرد که با عنوان IR-T1 نامگذاری شد. هدف از این توکامک آزمایشی، پیشبرد تحقیقات و مطالعات پیشرفته در زمینه فیزیک پلاسما و همجوشی هسته‌ای عنوان گردید. توکامک IR-T1 در زمره توکامک‌های کوچک و با راندمان بالا می‌باشد.

• 

  توکامک از دو سری میدان (طولی و عرضی) بهره می‌برد

• دید مقطعی یک چنبره و پلاسمای داخل آن

• میدان چنبره

• تمبر یادبود بمناسبت ساخت توکامک T-3

• نیروگاه هسته‌ای
• استلراتور