بچاقچی
بچاقچی، یکی از بزرگ‌ترین ایلات در جنوب ایران و به ویژه در استان کرمان است. ایشان در گذشته از منطقه آذربایجان به جنوب کوچ کرده و به گویش قره‌داغی از زبان ترکی صحبت می‌کردند ولی امروزه اکثراً ساکن شده و به فارسی صحبت می‌کنند. از مهم‌ترین طوایف این ایل می‌توان به طایفهٔ های ، قره سعدلو ، صار سعدلو ، ارشلو ، خرسلو ، عباسلو و انکلو اشاره کرد..
| کل جمعیت | |
|---|---|
| نامشخص | |
| مناطق با جمعیت چشمگیر | |
| استان کرمان استان یزد استان فارس استان هرمزگان | |
| زبان‌ها | |
| زبان ترکی | |
| دین | |
| شیعه | |
| قومیت‌های وابسته | |
| ترک های ایران |
بچاقچی‌ها در گذشته به پرورش اسب مشغول بودند و در سوارکاری شهره بودند، حتی در دورهٔ رضاشاه، واحدهای سواره‌نظام ارتش در کرمان را تشکیل می‌دادند. امروزه اما مردان به دامپروری و باغداری و در معادن مشغول‌اند و زن‌ها قالی، جاجیم و گلیم می‌بافند، غیر از آن بز معروف فارسی راینی نیز پرورش می‌دهند. ایشان به تدریج آبادی‌نشین شده‌اند و امروزه بیشترشان در دهستان بلورد در شهرستان سیرجان ساکن‌اند.
در ۱۹۱۶ در جریان جنگ جهانی اول بچاقچی‌ها به رهبری حسین‌خان بچاقچی با انگلیسی‌ها به جنگ پرداختند و با نیروهای پلیس جنوب درگیر شدند. وی در سال بعد به آلمانی‌هایی که از دست ژنرال سایکس گریخته بودند پناه داد. همچنان در سال ۱۳۲۲ ه.ش ارتش ایران به مدت چهار ماه با سواران وی درگیر بود.
منابع
- خسروی، خسرو. «جبال بارزی». [[دانشنامه جهان اسلام]]. دریافت‌شده در ۲۹ مارس ۲۰۱۳.