بوریابافی
بوریابافی از نی و علف، صنعتی است که حتی از صنعت پارچه‌بافی هم کهن‌تر است. نمونه‌هایی از بوریای بافته‌شده در عراق پیدا شده‌است که متعلق به ۵۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح است. بوریا در ایران در ساختن سقف خانه‌های گلی به کار می‌رود.
مراحل کار
- در بوریابافی نخستین کار تمیز کردن ساقه است یعنی با داس نی شکاف تیز، ریشه و سر نی را می‌زنند.
- سپس آب روی آن می‌ریزند تا نرم شود.
- بوریاباف سپس با نی‌کوب ساقه‌ها را می‌کوبد و تخت می‌کند. تا خیزران و نی هندی شکافته شود.
- بوریاباف بر روی زمین نشسته و تعدادی ساقه‌های شکافته و تخت شده را در کنار هم می‌چیند و یک پود خیزران یا نی را با زاویهٔ قائمه می‌بافد و از یک نوع بافت جناغی استفاده می‌کند یا به قول خودشان «دو تا می‌گیریم و دو تا ول می‌کنیم.» تهٔ ساقهٔ پود بافته شده را پیچ می‌دهند تا اینکه لبه‌های آن محکم باشد.
اندازه‌های حصیرها در حدود ۴ در ۸ متر است. آنها را لوله کرده و به کسانی که ساختمان می‌سازند، می‌فروشند. مرکز معروف این صنعت زرقان نزدیک شیراز است و نی‌ها را از باتلاق‌های اطراف رودخانه پلوار به دست آورده می‌شود.
نگارخانه
پانویس
- ↑ صنایع دستی کهن ایران، ص ۱۹۷
منابع
ای. وولف، هانس. صنایع دستی کهن ایران. ترجمهٔ ابراهیم‌زاده، سیروس. چاپ اول. چاپ:تهران. انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی. سال چاپ ۱۳۷۲