بهادرشاه دوم
شاعر هندی
بَهادُرشاه دوم (به اردو: بہادر شاہ دوم) معروف به «بَهادُرشاه پیروز» و با نام کامل «ابوالمظفر سراجالدین محمد بهادرشاه ظفر» آخرین امپراتور مغول از دودمان گورکانی در هندوستان بود. وی فرزند اکبرشاه دوم بود. از وی به عنوان آخرین پادشاه مسلمان هندوستان و از پویندگان جنبش استقلال هند از سوی امپراتوری بریتانیا یاد میشود.
بهادرشاه دوم | |||||
---|---|---|---|---|---|
نوزدهمین پادشاه گورکانی هند | |||||
سلطنت | ۲۸ سپتامبر ۱۸۳۷ – ۲۱ سپتامبر ۱۸۵۷ | ||||
تاجگذاری | ۲۹ سپتامبر ۱۸۳۷ در لال قلعه | ||||
پیشین | اکبر دوم | ||||
جانشین | امپراتوری از بین رفت (ملکه ویکتوریا به عنوان امپراتور هند) | ||||
زاده | ۲۴ اکتبر ۱۷۷۵ شاه جهان آباد, امپراتوری گورکانی هند (اکنون دهلی قدیم، دهلی، هند) | ||||
درگذشته | ۷ نوامبر ۱۸۶۲ (۸۷ سال) یانگون، حکومت بریتانیا در برمه (امروزی یانگون، میانمار) | ||||
آرامگاه | ۷ نوامبر ۱۸۶۲ یانگون، میانمار | ||||
همسران | اشرف محل, اختر محل, زینت محل، تاج محل | ||||
فرزند(ان) | میرزا دارا بخت, میرزا مغول, میرزا فتح الملک بهادر, میرزا خضر سلطان, میرزا جوان بخت, میرزا شاه عباس, بیش از ۱۶ | ||||
| |||||
خاندان | دودمان تیمور | ||||
پدر | اکبر دوم | ||||
مادر | للا بانو بیگم | ||||
دین و مذهب | اسلام |
بهادرشاه بسیار به ادبیات و خطاطی علاقه داشت و به زبان اردو و زبان فارسی شعرهایی به «شکل غزل» میسرود. پس از وقایع منجر به شورشهای سال ۱۸۵۷ میلادی در هند که به شکل شدید و خشونت باری توسط قوای حکومت بریتانیا مستقر در هندوستان سرکوب گردید، بریتانیا وی و بازمانده خانوادهاش را دستگیر، محاکمه و نهایتاً از دهلی به یانگون در برمه که تحت قیومیت امپراتوری بریتانیا بود، تبعید کرد.
نگارخانه
پانویس
- ↑ بهادر گورکانی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی