شورشهای ۱۸۵۷ در هند
شورشهای ۱۸۵۷ در هند (نامهای دیگر: جنگ اول استقلال هندوستان، شورش کبیر، شورش سربازان هندوستان، شورش ۱۸۵۷، شورش سپاهیان) از سوی سپاهیان هندی شاغل در کمپانی هند شرقی بریتانیا (سیپویها) در ۱۰ مه ۱۸۵۷ در شهر میروت شروع شد و به سرعت به شورشهای سربازان و مردم عادی بهخصوص در فلات گنگ علیا و مرکز هندوستان انجامید.
دینهای هندی, ورن (هندوئیسم), ماهاجاناپاداها |
تاریخ اقتصاد هند, Spread of Buddhism, چاناکیا, Satavahana Empire |
Discoveries, آریابهاتا, رامایانا, مهاباراتا |
Gurjara-Pratihara امپراتوری پالا دودمان راشترکوته هنر هند, فلسفه هندی, ادبیات هند |
سلطنت دهلی, امپراتوری ویجایاناگارا, موسیقی سنتی هندوستانی, گورو نانک |
معماری هندی, امپراتوری ماراتها |
Zamindari system, وارن هستینگز, مانگال پاندی, شورشهای سال ۱۸۵۷ میلادی در هند |
Hindu reforms, رنسانس بنگالی, جنبش استقلال هند, ماهاتما گاندی سبهاش چندر بوس |
سربازان شورشی هندی بهادرشاه دوم را که در آن زمان ۸۲ سال داشت و مقرری ماهانهاش را از دولت بریتانیا دریافت میکرد را به عنوان «پادشاه و رهبر خود» خواندند. این شورش به سرعت به نواحی دیگر نیز راه یافت و کانپور، لکهنو و به ویژه در بخشهایی از بیهار نیز مردم مخالفت خود را با حضور و نفوذ انگلیسیها اعلام کردند. دو روز بعد بهادرشاه برای هدایت قیام و تنظیم امور سپاه و کنترل شهر فرمانهایی صادر کرد. وی به خوبی آگاه بود که نیروهای انگلیسی به زودی به سرکوب آنها خواهند آمد؛ از اینرو برای متحد ساختن امیران، شاهزادگان و راجههای مناطق دیگر به پا خاست و در تاریخ ۲ مه ۱۸۵۷ اعلام کرد که برای آزادی هندوستان از چنگال انگلیسیها میجنگد و پس از آن از دنیای سیاست کنارهگیری میکند. وی همچنین نامههایی به ۳ گروه زمینداران، سپاهیان و صنعتگران نوشت و یادآوری پایگاه و اهمیت آنان در دورهٔ فرمانروایی بابریان، خواهان اتحاد و حمایتشان از شاه و قیام شد. اما این درخواست بیپاسخ ماند و دوران فرمانروایی او بر دهلی بیش از ۴ ماه دوام نیافت. در پی هجوم نیروهای ارتش بریتانیا به شهر دهلی، بهادرشاه به آرامگاه همایون، دومین پادشاه تیموری هند پناه برد. در تاریخ ۲۰ سپتامبر ژنرال ویلسن دهلی را تصرف کرد و با تعقیب شورشیان، بهادرشاه و خانوادهاش نیز گرفتار شدند.
تخاصمات اصلی در مناطقی بود که در هند امروز واقع در اوتار پرادش، بیهار، شمال مادیا پرادش و منطقهٔ دهلی هستند. این شورش خطر مهمی در مقابل قدرت بریتانیا در منطقه بود و تنها با سقوط گوالیور در ۲۰ ژوئن ۱۸۵۸ به پایان رسید.
در پیامد این شورشها بود که دوران حکومت مستقیم لندن بر هندوستان و دورهٔ «راج بریتانیا» آغاز شد و تا سال ۱۹۴۷ به طول انجامید.
جستارهای وابسته
- مانگال پاندی
- جنگهای استقلال
پانویس
- ↑ بهادر گورکانی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی
پیوند به بیرون
- Detailed Map: The revolt of 1857–1859, Historical Atlas of South Asia, Digital South Asia Library, hosted by the University of Chicago
- Development of Situation-January to July 1857 – Maj (Retd) AGHA HUMAYUN AMIN from WASHINGTON DC defencejounal.com بایگانیشده در ۹ دسامبر ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine
- The Indian Mutiny BritishEmpire.co.uk
- Karl Marx, New York Tribune, 1853–1858, The Revolt in India marxists.org