برکلیم

برکلیم، ₉₇Bk
برکلیم
تلفظ	‎/bərˈkɛliəm/‎; (bər-KEL-ee-əm); ‎/ˈbɜːrkliəm/‎; (BUR-klee-əm);
ظاهر	نقرهy
عدد جرمی	247 (پایدارترین ایزوتوپ)
برکلیم در جدول تناوبی
	کوریم ← برکلیم → کالیفرنیم
عدد اتمی (Z)	97
گروه	n/a
دوره	دوره 7
بلوک	بلوک-f
دسته	Actinide
آرایش الکترونی	[Rn] 5f 7s
لایه الکترونی	2, 8, 18, 32, 27, 8, 2
ویژگی‌های فیزیکی
فاز در STP	جامد
نقطه ذوب	(beta) 1259 K (986 °C, 1807 °F)
چگالی (near r.t.)	(alpha) 14.78 g/cm ; (beta) 13.25 g/cm
ویژگی‌های اتمی
عدد اکسایش	+2, +3, +4, +5
الکترونگاتیوی	مقیاس پائولینگ: 1.3
انرژی یونش	1st: 601 kJ/mol ;
شعاع اتمی	empirical: 170 pm
شعاع کووالانسی	pm
	خط طیف نوری برکلیم
دیگر ویژگی ها
ساختار بلوری	hexagonal close-packed (hcp)
رسانندگی گرمایی	10 W/(m·K)
رسانش مغناطیسی	paramagnetic
شماره ثبت سی‌ای‌اس	7440-40-6
ایزوتوپ‌های برکلیم
	\| منابع

برکیلیوم (به انگلیسی: Berkeilium) از عنصرهای شیمیایی جدول تناوبی با نشانه Bk و عدد اتمی ۹۷ است. جرم اتمی پایدارترین ایزوتوپ این عنصر ۲۴۹٫۰۷ و نقطه ذوب آن ۱۰۵۰ درجهٔ سلسیوس است. شعاع فلزی آن pm ۱۷۰ با ظرفیت ۳ و ۴ است. برکلیوم فلزی نرم با رنگ متالیک و حالت استاندارد جامد رادیو اکتیو است؛ و در جدول تناوبی در گروه عنصری آکتینیدها و دوره هفتم، در سمت راست کوریم و سمت چپ کالیفرنیم جای می‌گیرد.

نام برکلیوم از نام دانشگاه کالیفرنیا، برکلی در شهر برکلی، کالیفرنیا گرفته شده‌است، چرا که این عنصر نخستین بار در دسامبر ۱۹۴۹ در آزمایشگاه ملی لارنس برکلی (در آن زمان آزمایشگاه رادیواکتیو دانشگاه کالیفرنیا، برکلی) کشف شد. خود این شهر به افتخار فیلسوف ایرلندی جرج بارکلی نام‌گذاری شده‌است.

برکلیوم پنجمین عنصری فرااورانیومی بود که (پس از نپتونیوم، پلوتونیم، کوریم، و امریسیم) کشف می‌شد. از سال ۱۹۶۸ تا به امروز (۲۰۱۹) در آمریکا تنها اندکی بیش از یک گرم برکلیوم تولید شده‌است. مهم‌ترین ایزوتوپ برکلیوم، ‎Bk در مقادیر بسیار اندک در رآکتور هسته‌ای آزمایشگاه ملی اوک ریج در تنسی و پژوهشگاه اتمی دیمیتروفگراد، روسیه تولید می‌شود. در تولید دومین ایزوتوپ مهم برکلیوم، ‎Bk، ایزوتوپ‌های کوریم نادر با ذرات آلفا مشعشع می‌شوند. از برکلیوم به جز در پژوهش‌های علمی و تولید عناصر فوق سنگین دیگر استفاده‌ای نمی‌شود.

جستارهای وابسته

منابع

↑ Kovács, Attila; Dau, Phuong D.; Marçalo, Joaquim; Gibson, John K. (2018). "Pentavalent Curium, Berkelium, and Californium in Nitrate Complexes: Extending Actinide Chemistry and Oxidation States". Inorg. Chem. American Chemical Society. 57 (15): 9453–9467. doi:10.1021/acs.inorgchem.8b01450. PMID 30040397.
↑ Thompson, Stanley G.; Seaborg, Glenn T. (1950). "Chemical Properties of Berkelium". doi:10.2172/932812. Archived from the original on 18 August 2011.
↑ Thompson, S.; Ghiorso, A.; Seaborg, G. (1950). "Element 97". Physical Review. 77 (6): 838. Bibcode:1950PhRv...77..838T. doi:10.1103/PhysRev.77.838.2.
↑ Stadtman, Verne, ed. (1967). The Centennial Record of the University of California. Regents of the University of California. p. 114. Archived from the original on 29 June 2014. Retrieved 9 November 2019.

[Kovács2018-1] Kovács, Attila; Dau, Phuong D.; Marçalo, Joaquim; Gibson, John K. (2018). "Pentavalent Curium, Berkelium, and Californium in Nitrate Complexes: Extending Actinide Chemistry and Oxidation States". Inorg. Chem. American Chemical Society. 57 (15): 9453–9467. doi:10.1021/acs.inorgchem.8b01450. PMID 30040397.

[c1-2] Thompson, Stanley G.; Seaborg, Glenn T. (1950). "Chemical Properties of Berkelium". doi:10.2172/932812. Archived from the original on 18 August 2011.

[3] Thompson, S.; Ghiorso, A.; Seaborg, G. (1950). "Element 97". Physical Review. 77 (6): 838. Bibcode:1950PhRv...77..838T. doi:10.1103/PhysRev.77.838.2.

[4] Stadtman, Verne, ed. (1967). The Centennial Record of the University of California. Regents of the University of California. p. 114. Archived from the original on 29 June 2014. Retrieved 9 November 2019.