بتانی

آثار متعددی در ستاره‌شناسی، از جمله شرحی بر کتاب الاربعهٴ بطلیموس بدو منسوب است ولی اثر عمدهٴ او رساله‌ای است در نجوم موسوم به الزیج که تا عصر نوزایی تأثیر فراوان به جای گذاشت.

از ۸۷۷ میلادی به بعد رصدهای نجومی منظم و دقیقی انجام داد. زیج او حاوی فهرستی از کواکب ثابت در سال ۸۸۰–۸۸۱ میلادی است. او دریافت که معدل اوج خورشید از زمان بطلیموس به بعد '۴۷ ° ۱۶ افزایش یافته است، این مستلزم کشف حرکت نقطهٴ اوج و حضیض خورشید و تغییر آرامی در معادلهٴ زمانی است.

همچنین بسیاری از ضرایب نجومی را با دقت زیاد تعیین کرد: تقدیم اعتدالین "۵۴٫۵ در سال، میل فلک‌البروج'۳۵ °۲۳. امکان کسوف‌های حلقوی خورشید را ثابت کرد و حرکت اقبال و ادبار اعتدالین را قبول نداشت (کوپرنیکوس بدان عقیده داشت).

بتانی اولین کسی بود که در مثلثات سینوس را تعریف کرد که آنرا جیب نامید. توابع ظل مبسوط و ظل مُنْتَصَب را کامل کرد (معادل کتانژانت و تانژانت) و فهرستی از کتانژانت‌ها برحسب درجات به دست داد. بعدها با ترجمه کتاب زیج الصابی تالیف او این لفظ بطور تحت الفظی در غرب به سینوس (گریبان -سینه) ترجمه شد و بکار رفت. ضلع دیگر همراه آنرا کسینوس نامیدند . مماس را تانژانت و عکس آنرا کوتانژانت نامیدند

بتانی فرمولهای مثلثاتی که ما بکار میبریم را اولین بار ابداع کرد.

• اختراع‌های دوران طلایی اسلام
• دارالحکمه

• سارتن، جرج. مقدمه بر تاریخ علم. ترجمهٔ غلامحسین صدری افشار. انتشارات علمی و فرهنگی. ص. ۵۹۲.