ایستگاه هواشناسی

ایستگاه‌های هواشناسی دارای ابزارهای زیر هستند:

• دماسنج برای اندازه گیری دمای هوا و سطح دریا.
• فشارسنج برای اندازه گیری فشار اتمسفر.
• نم‌سنج برای اندازه گیری میزان نم.
• بادسنج برای اندازه گیری سرعت باد.
• باران سنج برای اندازه گیری میزان بارش مایع در مدت زمان معین.

در برخی از ایستگاه‌های هواشناسی خودکار فرودگاه‌ها ابزارهای زیر نیز به کار می‌رود:

• حسگر شناسایی آب‌وهوا و بارش
• چکه سنج برای اندازه گیری اندازه‌های قطره‌های بارش
• دیدسنج برای تعیین بیشترین فاصله افقی که امکان رویت اشیاء در سطح زمین را دارا است. این فاصله را معمولاً دید افقی می نامند. این پارامتر بسیار مهمی در هوانوردی به شمار رفته و در هنگام فرود هواپیماها بسیار حیاتی است. به همین دلیل این وسیله به ویژه در فرودگاه ها نصب می گردد.
• سقف سنج سقف سنج یا سیلومتر برای اندازه گیری فاصله کف ابر تا سطح زمین به کار می رود. اندازه گیری این فاصله که در واقع ارتفاع کف ابر تا سطح زمین می باشد، همچون دید افقی در هنگام فرود هواپیماها بسیار مهم می باشد. به همین دلیل دستگاه سیلومتر نیز در فرودگاه ها نصب می شود. سیلومترها در گذشته مجهز به یک لامپ روشنایی با توان بالا بودند. ارتفاع کف ابر با اندازه گیری زمان رسیدن و بازگشتن نور از کف ابر، محاسبه و مشخص می شد. ولی سیلومترهای امروزی مجهز به منبع لیزری بوده و کار محاسبات و پردازش اطلاعات آنها توسط برنامه های نرم افزاری بر روی یک رایانه متصل به حسگرها، به انجام می رسد.

ایستگاه‌های پیچیده تر هواشناسی دارای دستگاه سنجش شاخص فرابنفش، تابش خورشید، نمناکی برگ‌ها، نمناکی خاک، دمای خاک، دمای آب برکه‌ها، دریاچه‌ها، نهرها و رودخانه‌ها هستند.

دماسنج‌ها و نم سنج‌ها باید در جعبهٔ مخصوصی که حفاظ استیونسن نامیده می‌شود نگهداری شوند تا از تابش مستقیم نور خورشید و وزش باد در امان بمانند.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Weather station». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.