ایزوترم جذب لانگمویر
ایزوترم جذب لانگمویر (به انگلیسی: Langmuir adsorption isotherm) یا معادله لانگمویر یا ایزوترم لانگمویر یا معادله جذب لانگمویر یکی از ایزوترمهای جذب است که توسط ایروین لانگمویر در سال ۱۹۱۶ توسعه یافتهاست. این معادله بر پایهٔ فرضیات مدل جذب لانگمویر بدست آمده که برای واکنش جذب (A مادهٔ جذب شونده و * مکان جذب) به صورت زیر بیان میشود:
که در آن θ کسر پوششی سطح (نسبت سطح پوشیدهشده به کل سطح در دسترس برای جذب)، p فشار یا غلظت گاز مورد نظر و K ثابت تعادل واکنش جذب ( که ثابت تعادل واکنش جذب و ثابت تعادل واکنش واجذب میباشد) است.
برای جذب سادهٔ همزمان دو نوع A و B، این معادله به صورت زیر درمیآید:
که در آن ثابت تعادل جذب X، کسر پوششی جزء X و فشار جزئی گونهٔ X است.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ I. Langmuir, THE ADSORPTION OF GASES ON PLANE SURFACES OF GLASS, MICA AND PLATINUM, Journal of the American Chemical Society, Vol. 40 (1918) p 1361-1403. doi:10.1021/ja02242a004
- ↑ International Union of Pure and Applied Chemistry (IUPAC), Physical Chemistry Division: Commission on Colloid and Surface Chemistry, Manual of Symbols and Terminology for Physicochemical Quantities and Units - Appendix II. Definitions, Terminology and Symbols in Colloid and Surface Chemistry. Part II: Heterogeneous Catalysis, Pure and Applied Chemistry, Vol. 46 (1976), pp. 71—90. doi:10.1351/pac197646010071