انطاکیه (شهر باستانی)
انطاکیه بر روی عاصی (به یونانی باستان: Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ Ὀρόντου, Antiókheia hē epì Oróntou)، که به آن انطاکیهٔ سوریه یا انطاکیهٔ بزرگ نیز می‌گویند، شهری از مستعمرات یونان باستان بود که بر روی بخش شرقی رودخانهٔ عاصی قرار داشت. خرابه‌های آن نزدیک شهر جدید انطاکیه ترکیه قرار دارد، و این شهر جدید از انطاکیه باستانی نام خود را عاریه گرفته است.
Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ Ὀρόντου (یونانی باستان) | |
نقشه انطاکیه در روم و اوایل دوره بیزانس | |
| نام دیگر | انطاکیه سوریه |
|---|---|
| موقعیت | انطاکیه، استان ختای، ترکیه |
| مختصات | ۳۶°۱۲′۱۹٫۸″ شمالی ۳۶°۱۰′۱۸٫۵″ شرقی / ۳۶٫۲۰۵۵۰۰°شمالی ۳۶٫۱۷۱۸۰۶°شرقی |
| نوع | مسکونی |
| محدوده | ۱۵ کیلومتر مربع (۵٫۸ مایل مربع) |
| تاریخ | |
| سازنده | سلوکوس یکم |
| ساخته‌شده | 293 BC |
| دوره‌ها | هلنی تا قرون وسطی |
| فرهنگ‌ها | یونانی‌ها، روم باستان، مردم ارمنی، مردم عرب، ترک‌های آناتولی |
| حادثه‌ها | نخستین جنگ صلیبی |
| اطلاعات بیشتر | |
| تاریخ‌های کاوش | ۱۹۳۲–۱۹۳۹ |
| وضعیت | غالباً مدفون |
انطاکیه اواخر قرن چهارم قبل از میلاد توسط سلوکوس یکم نیکاتور بنیان نهاده شد، او یکی از فرماندهان اسکندر بود. این شهر از نظر جغرافیایی، نظامی و موقعیت اقتصادی برای ساکنینش سودمند بود، به‌خصوص ویژگی‌هایی چون تجارت ادویه، جاده ابریشم و راه شاهی. نهایتاً این شهر با شهر اصلی شرق نزدیک یعنی اسکندریه به رقابت پرداخت. انطاکیه تا ۶۳ قبل از میلاد، زمانی که رومی‌ها کنترل آن را به‌دست گرفتند پایتخت امپراتوری سلوکی بود. رومی‌ها آن‌جا را محل استقرار حکومت خویش ساختند. از اوایل قرن چهارم میلادی، این شهر محل استقرار Count of the Orient، رئیس اداره منطقه ای شانزده استان، همچنین مرکز اصلی یهودیت هلنیستی در پایان دورهٔ معبد دوم بود. انطاکیه یکی از مهم‌ترین شهرهای قلمروهای رومی‌ها در مدیترانه شرقی بود. مساحتی شامل ۱۱۰۰ جریب فرنگی (۴٫۵ کیلومتر مربع) را در حیطهٔ دیواره‌هایی که یک چهارم آن کوهساران بود پوشش می‌داد، می‌ماند حدود ۷۵۰ جریب (۳ کیلومتر مربع) که یک پنجم مساحت روم بود و داخل دیواره‌های اورلیان قرار داشت.
انطاکیه را «مهد مسیحیت» می‌نامیدند، چرا که نقش طولانی مدت و محوری را هم در ظهور یهودیت هلنیستی و هم اوایل دوره مسیحیت بازی کرد. عهد جدید مسیحیت بیان می‌دارد که عبارت «مسیحیت» اولین بار در انطاکیه ظهور پیدا کرد. این شهر یکی از اولین شهرهای چهارگانهٔ سوری بود، و به ساکنین آن انطاکیه‌ای (Antiochenes) می‌گفتند. این شهر کلانشهری بود که در دوره‌های آگوستوسی ربع میلیون نفر ساکن آن بودند، اما جمعیت آن در دوران قرون وسطی به دلیل جنگ‌ها، زلزله‌ها و تغییر مسیرهای تجاری، که دیگر پس از حملات و فتوحات مغولان از شرق دور بدان جا عبور نمی‌کردند، به مقادیر ناچیزی رسید.
یادداشت‌ها
- ↑ یونانی باستان: Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ Ὀρόντου; or Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ Δάφνῃ, "Antioch on Daphne"; or Ἀντιόχεια ἡ Μεγάλη, "Antioch the Great"; لاتین: Antiochia ad Orontem; ارمنی: Անտիոք Antiok; سریانی: ܐܢܛܝܘܟܝܐ Anṭiokya; Hebrew: אנטיוכיה, Antiyokhya; Arabic: انطاکیة، Anṭākiya; فارسی: انطاکیه; ترکی استانبولی: Antakya.
ارجاعات
- ↑ Sacks, David; Oswyn Murray (2005). Lisa R. Brody (ed.). Encyclopedia of the Ancient Greek World (Facts on File Library of World History). Facts on File Inc. p. 32. ISBN 978-0-8160-5722-1.
- ↑ خرابه‌های انطاکیه با شهر مدرن انطاکیه همپوشانی و پیوستگی ندارد.
- ↑ Britannica: Seleucus-I-Nicator
- ↑ "The mixture of Roman, Greek, and Jewish elements admirably adapted Antioch for the great part it played in the early history of Christianity. The city was the cradle of the church." — "Antioch," Encyclopaedia Biblica, Vol. I, p. 186 (p. 125 of 612 in online .pdf file. Warning: Takes several minutes to download).
- ↑ "Acts of the Apostles 11:26".
منابع
- Karl Otfried Müller, Antiquitates Antiochenae (1839)
- Albin Freund, Beiträge zur antiochenischen und zur konstantinopolitanischen Stadtchronik (1882)
- R. Forster, in Jahrbuch of Berlin Arch. Institute, xii. (1897)
- Ulrich Wickert. "Antioch." In The Encyclopedia of Christianity, edited by Erwin Fahlbusch and Geoffrey William Bromiley, 81–82. Vol. 1. Grand Rapids: Wm. B. Eerdmans, 1999. شابک ۰۸۰۲۸۲۴۱۳۷
- This article incorporates text from a publication now in the public domain: Rockwell, William Walker (1911). "Antioch". In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). Vol. 2 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 130–132.
