انطاکیه

انطاکیه یکی از شهرهای مهم و باستانی در ترکیه می‌باشد. این شهر در دورهای تاریخی مختلف همواره از اهمیت خاصی برخوردار بوده‌است. انطاکیه زمانی پایتخت تمدن سوریه باستان بوده و تا قرن هفتم میلادی قبل از فتح توسط مسلمان مرکز دینی و استقرار کلیساهای مسیحی در منطقه بوده‌است.

این شهر در دوران حکومت سلوکیان پایتخت این کشور بوده و پس از شهرهای رم و اسکندریه سومین شهر بزرگ و پراهمیت در جهان باستان به‌شمار می‌رفته‌است. علل به ویرانی و نابودی این شهر را می‌توان به قرار داشتن این شهر در مسیر تهاجم و یورش سربازان رومی در سلسله جنگ‌های صلیبی با مسلمانان اشاره نمود. پس از پایان جنگ‌های صلیبی به عنوان یکی از شهرهای تابعه حلب درآمد. در جنگ جهانی اول به اشغال نیروهای فرانسوی و سپس در سال ۱۹۳۹ به خاک جمهوری ترکیه ضمیمه گشت.

پیدایش و نامگذاری

اسکندر مقدونی در سال ۳۲۳ قبل از میلادی از دنیا رفت و قلمرو او بین فرماندهان سپاهش تقسیم شد و طبق توافق مصر و فلسطین به بطلمیوس یکم، یونان و آسیای صغیر به آنتیگون و ایران، سوریه و بابل به سلوکوس یکم رسید. پس از استقرار آنتیگون در شهر اسکندرون در سال ۳۱۷ قبل از میلاد، سلوکوس در سال ۳۰۱ پیش از میلاد شهر اسکندرون را تصرف و به یاد پدرش آنتیوخوس شهر جدیدی در آن محل بنا نمود و انطاکیه نام گذاری نمود. همچنین شهر دیگری نیز بنام مادرش لاتودیسیا (به عربی: لاذقيه) در سوریه کنونی بنا نهاده‌است.

سلوکوس علاقه شدیدی به انطاکیه داشت. پس از تصرف دستور تخریب آثار و بناهای بجا مانده و جمع‌آوری سکه‌های آنتیگون را داد. او با اعطای شهروندی برابر با یونانیان به ساکنین این شهر مردم را تشویق به زندگی می‌کرد. در دوران سلوکوس با توجه به وسعت قلمرو سلوکوس از مرزهای هندوستان تامدیترانه سرمایه و ثروت عظیمی به این شهر سرازیر و اوج دوران شکوفایی و عظمت انطاکیه را می‌توان در این دوران دید. پس از انقراض سلسله سلوکی به تصرف تیگران دوم پادشاه ارمنی درآمد ولی در سال ۶۴ قبل میلاد توسط رومیان تصرف و ضمیمه خاک جمهوری رم گشت.

پس از اسلام

این شهر در سال۵۲۶ میلادی به دلیل قرار داشتن در منطقه‌ای استراتژیک و مهم توسط ساسانیان تصرف و سپس در سال ۶۳۴ به دست مسلمانان فتح شد؛ ولی با تلاش و توجه زیاد امپراتور روم نیکیفوروس دوم از مسلمان بازپس گرفته شد. با این حال در سال ۱۰۸۵ میلادی طی معاهده‌ای به سلجوقیان واگذار گردید ولی در خلال جنگ‌های صلیبی به تصرف فرانک درآمد. تا قرون دوازدهم تا سیزدهم این شهر در دستان صلیبیون قرار داشت و در سال ۱۲۶۸ توسط سلطان بیبرس از سلسله مملوک آزاد و در سال ۱۴۰۱ بدست تیمورلنگ گشوده شد. در سال ۱۵۱۶ در زمان حکومت ترکان عثمانی به محمدعلی پاشا والی مصر واگذار و تا سال ۱۸۳۰ میلادی زیر نظر والی مصر حکومت و اداره می‌شد. در سال ۱۸۴۲ زلزله مهیبی این شهر را به ویرانه‌ای تبدیل کرد.

الحاق به ترکیه

پس از پایان جنگ جهانی اول در سال ۱۹۲۰ این شهر تحت قیومت فرانسه همراه با سوریه اشغال و در سال ۱۹۳۹ توسط دولت تحت قیمومیت فرانسه در سوریه و با سعایت عصمت اینونو رئیس‌جمهور کُردتبار وقت ترکیه به جمهوری ترکیه ملحق گردید.

این شهر در بین مسیحیان مشرق زمین از جمله: ارتدکس شرقی، کاتولیک رومی، سریانی مارونی از اهمیت زیادی برخوردار است. این شهر در کنار رم، اسکندریه، استانبول، بیت‌المقدس که شهرهای مذهبی و مقدس مسیحیان به‌شمار می‌رود دارای تقدس و ارزش بالایی در میان مسیحیان می‌باشد.