امپراتوری اتیوپی

یافته‌ها نشان می‌دهند که سکونت انسان در اتیوپی از زمان‌های اولیه بوده و اعتقاد بر این است که در سال ۹۸۰ پیش از میلاد در پادشاهی پانت مصر باستان به عنوان کشور طلا شناخته می‌شد، بر اساس همین گزارش از کبرا ناگاست، در قرن ۱ پیش از میلاد منلیک یکم (ابن حکیم) امپراتوری اتیوپی را تأسیس کرد. امپراتوری اکسوم در قرن چهارم با کلیسای ارتدکس توحیدی اتیوپی به عنوان نخستین امپراتوری مسیحی پدید آمد.

آخرین جانشین ملکه یودیت توسط مارا تاکلا هایمونت سرنگون شد. وی سلسله زگوه را در سال ۱۱۳۷ بنا نهاد و با یکی از نوادگان از آخرین امپراتور اکسوم ازدواج کرد و ادعا کرد که وارث قانونی این سلسله منقرض شده‌است. پایتخت این سلسله در آدافا در نزدیکی لالی‌بلا بود. زگوه به دین مسیحیت در اکسوم ادامه داد و کلیساهای سنگی بسیاری مانند لالی‌بلا ساخت. سلسله توسط فردی که مدعی وراثت اکسوم را داشت سرنگون گشت.

در سال ۱۲۷۰ سلسله زگوه توسط یک پادشاه از امپراتوری اکسوم سرنگون شد و نامش به خاطر نام سلیمان به سلیمانیان معروف شد. سلسله توسط مردم حبشه بنا نهاده شد. حبشه تنها با چند وقفه از ۱۲۷۰ تا اواخر قرن ۲۰ پادشاه شد. بسیاری از رخدادهای مدرن اتیوپی در این سلسله رخ داده‌است. در طول این زمان، با پادشاهی بر تقریباً تمام مردم، اتیوپی مدرن بنا شده‌است. آنها با موفقیت با مردم ایتالیا، مردم عرب و ترکیه مبارزه کردند.

در سال ۱۵۲۹ نیروهای آدال به فرماندهی احمد بن ابراهیم الغازی به امپراتوری اتیوپی تجاوز کرد که به جنگ حبشه-آدال معروف است. اشغال آدال چهارده سال به طول انجامید. در طول جنگ آدال‌ها از توپ‌های جنگی که از امپراتوری عثمانی داشتند استفاده می‌کردند. پس از جنگ آدال اتیوپی را با سرزمین‌هایی از جمله سومالی امروزی متحد کرد. در سال ۱۵۴۳ سلسله سلیمانیان با کمک امپراتوری پرتغال احیا گشت.

از سال ۱۷۶۹ تا ۱۸۵۵ به امپراتوری اتیوپی، عصر شاهزادگان می‌گفتند. این دوره از تاریخ اتیوپی با درگیری‌های متعدد همراه بود. امپراتور تنها اطراف پایتخت سابق یعنی گوندار را تحت تسلط داشت و سلطه‌اش محدود بود. جامعه از برخی جوانب دچار رکود شد. درگیری‌های مذهبی بین مسلمانان و مسیحیان بالا گرفته بود. عصر شاهزادگان با سلطنت توودروس دوم اتیوپی به پایان رسید.

در سال ۱۸۶۸ پس از حبس تنی چند از مبلغان و نمایندگان دولت بریتانیا، بریتانیا هیأتی کیفری به حبشه فرستاد. این هیئت یک موفقیت برای بریتانیا و یک خودکشی برای امپراتور اتیوپی بود. در سال‌های ۱۸۸۰ که تقسیم آفریقا مشخص شد. ایتالیا با حضور استعماری در آفریقا به اتیوپی حمله کرد و برخی از مناطق ساحلی را فتح کرد و اتیوپی مجبور به قبول پیمان وچاله مبنی بر ایجاد مستعمره اریتره شد. اتیوپی پیمان را در سال ۱۸۹۳ رد کرد. به دلیل این توهین ایتالیا جنگ اتیوپی در سال ۱۸۹۵ را اعلام کرد. جنگ نخست ایتالیا-اتیوپی در سال ۱۸۹۶ منجر به جنگ آدوا شد. در نتیجه جنگ، ایتالیا معاهده آدیس آبابا را امضا کرد که به موجب آن اتیوپی یک کشور مستقل دانسته می‌شد.

در ۱۹۳۵ سربازان ایتالیایی به فرماندهی امیلیو د بونو به اتیوپی حمله کردند که به جنگ دوم ایتالیا-اتیوپی شناخته می‌شود. این حمله توسط جامعه ملل محکوم شد اما برای پایان خصومت بین طرف‌های جنگ اقدام جدی صورت نگرفت.
در طول جنگ، ایتالیا از گاز خردل استفاده کرد در حالی که هفت سال پیش از جنگ پروتوکل ژنو را امضا کرده بود. ایتالیا از هوا و زمین این گاز را گسترش داد که بنا بر گزارش‌ها تلفات این بمباران شیمیایی ۱۵۰٬۰۰۰ نفر اعلام شد.

در سال ۱۹۷۴ شورای نظامی طرفدار مارکسیسم-لنینیسم شوروی تحت عنوان درگ به رهبری منگیستو هایله ماریام، هایله سلاسی را عزل نموده و یک دولت کمونیست بنیان گذاشت. هایله سلاسی در زندان و در شرایطی نامشخص درگذشت. شایعه است که وی با بالشتی خیس خفه شده باشد.

• «Ethiopia (1930-1975)». نشنال انتم. دریافت‌شده در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۷.
• آدیکوموبی، سعید (۲۰۰۷). تاریخ اتیوپی. وست پورت: گرین وود. شابک ۰۳۱۳۳۲۲۷۳۲. دریافت‌شده در ۱۱ دسامبر ۲۰۱۷.
• بانکهیرست، ریچارد (۲۰۰۱). اتیوپیان. آکسفورد: بلک ول. شابک ۰-۶۳۱-۲۲۴۹۳-۹. دریافت‌شده در ۱۱ دسامبر ۲۰۱۷.
• شلینگتون، کوین (۲۰۰۴). دائرةالمعارف تاریخ آفریقا. ج. یک. لندن: رولج. شابک ۱-۵۷۹۵۸-۲۴۵-۱. دریافت‌شده در ۱۱ دسامبر ۲۰۱۷.