الگوریتم کوانتومی

الگوریتم‌های کوانتومی معمولاً با مدل جریانی از محاسبات کوانتومی مدل می‌شوند با جریان کوانتومی ای که بر روی کیوبیت‌های ورودی تأثیر می‌گذارد و ان‌ها را با اندازه‌گیری نابود می‌کند. هر جریان کوانتومی شامل یک گیت کوانتومی (به انگلیسی: quantum gate) است که بر تعداد ثابتی از کیوبیت‌ها تأثیر می‌گذارد (معمولاً ۲ یا ۳). الگوریتم‌های کوانتومی می‌توانند با مدل‌های کوانتومی دیگر مانند مدل همیلتون اراکل(به انگلیسی: Hamilton oracle model) مدل شوند. الگوریتم‌های کوانتومی را بر اساس تکنیک‌هایی که استفاده می‌کنند به دو دستهٔ کلی الگوریتم‌هایی که از تبدیل فوریهٔ کواتومی استفاده می‌کنند و الگوریتم‌هایی که از تقویت دامنه استفاده می‌کنند تقسیم می‌کنند.

تبدیل فوریه کوانتومی

تبدیل فوریه کوانتومی معادل کوانتومی تبدیل فوریه گسسته است. تبدیل فوریه کوانتومی بر روی کامپیوتر کوانتومی که از اردر یک چند جمله‌ای گیت کوانتومی دارد اجرا شود.

تقویت دامنه

تقویت دامنه تکنیکی است که در ان یک فضای فرعی از حالت‌های کوانتومی تقویت می‌شوند. معمولاً الگوریتم‌هایی که از تقویت دامنه استفاده می‌کنند زمانشان به صورت رادیکالی نسبت به الگوریتم کلاسیکشان کاهش می‌یابد. می‌توان گفت الگوریتم‌هایی که از این تکنیک استفاده می‌کنند تعمیم الگوریتم گرور هستند.