الوارهای بازیافتی

در ایالات متحده آمریکا، زمانی نقش چوب به عنوان اصلی‌ترین متریال ساختمان‌ها بود. چون محکم بود و در عین حال ارزان و فراوان. امروزه بسیاری از این چوب‌ها که زمانی فراوان بود فقط در مقادیر زیادی از طریق بازیافت قابل دسترس می‌باشند. یکی از چوب‌های معمول برای بازیافت، چوب درخت کاج سوزنی می‌باشد که در طول انقلاب صنعتی برای ساختن کارخانه‌ها و انبارها استفاده می‌شد. درخت کاج سوزنی برگ زمانی عملکردی‌ترین چوب برای ساخت و ساز در آمریکا بود. مدت زمان زیادی برای رشد این درخت لازم بود (۲۰۰تا ۴۰۰ سال) وبلندوکشیده بود و یک قابلیت ذاتی در دفع حشرات و قارچ‌ها داشت و مهم تر از ان اینکه که بسیار فراوان بود. این درخت در جنگل‌های انبوه و پرپشت رشد می‌کرد که مساحت آن بیش از ۳۶۰۰۰۰ کیلومتر مربع بود.

چوب‌های دیگری که در ساختمان طویله‌ها و ساختمان‌های دیگر استفاده می‌شد صنوبر از خانواده سکویا بود که در ایالت متحده آمریکا رشد می‌کرد و شاه بلوط آمریکایی بود. در شروع سال ۱۹۰۴ آفت شاه‌بلوط در سراسر آمریکا پخش شد و میلیون‌ها شاه بلوط را از بین برد، بنابراین زمانی که این چوب‌ها بی‌مصرف شد منبعی شد برای الوارهای بازیافتی. اما بعداً چوب‌های کمتری برای مصرف دوباره وجود داشت. با بررسی و ردیابی کرم‌ها در شاه‌بلوط آمریکایی می‌توان فهمید که چوب آفت دارد یا خیر. حضور کرم‌ها نشان می‌دهد که این چوب‌ها بعد از مرگشان توسط آفت‌ها قطع شده‌اند.

طویله‌ها به عنوان یکی از منابع اصلی الوارهای بازیافتی در آمریکا به شمار می‌آید. این ساختارها در طول قرن ۱۹ به صورت تیپیکال از درختانی که در محدودهٔ زمین آن بنا یا خارج از محدوده آن وجود داشته ساخته می‌شد. آنها معمولاً ترکیبی بود از چوب درختان بلوط، بلوط قرمز، صنوبر، گردو و کاج، اندازهٔ تیرهای این ساختمان‌ها محدود بود به توان نیروی انسانی و حیوانات در جابه‌جایی آن، چوب‌ها یا با اره و دستی بریده می‌شد یا به وسیله تیشه به صورت چهارگوش و صاف. مهاجران اولیه چوب درخت بلوط را از روی تجربه‌ای که از چوب درخت بلوط اروپایی داشتند می‌شناختند. به زودی بلوط قرمز، سفید، سیاه، شرابی، بید، یشمی، سوزنی و تیغی بریده و در ساخت انبارها استفاده شد.

ساختمان آسیاب‌ها در جنوب شرق آمریکا منابع فراوان برای چوب‌های بازیافتی می‌باشد. برخی از این ساختمان‌ها و تشکیلات مساحتی بیش از یک میلیون فوت مربع را اشغال می‌کنند و می‌توانند ۳ تا ۵ برابر آن مساحت را در کف ساختمان پوشش دهد. این ساختمان‌ها معمولاً هیچگونه صرفه اقتصادی برای بازسازی و دوباره استفاده کردن ندارند و می‌توانند خطری تهدید کننده برای آتش‌سوزی باشند و ممکن است درجات مختلفی از پاکسازی را نیاز داشته باشند. بازیافت الوارها و تخته‌های حاصل از آسیاب‌های متعدد، این متریال‌ها را دوباره وارد چرخه مصرف می‌کند به جای این که این متریال‌ها و ترکیبات بلا استفاده بر روی سطح زمین رها شوند.

منبع دیگری برای چوب‌های بازیافتی جداره‌های برفگیر قدیمی هستند. در پایان کارایی آنها به عنوان نگهدارنده برف، یک منبع دائمی و مستحکم و قابل اعتماد برای چوب‌های بازیافتی می‌باشند. در بسیاری از نقاط آب حاوی چوب‌های این جداره‌ها می‌باشد که به طور طبیعی در آب می‌افتند. این چوب‌ها احتیاج به نگهداری را کم می‌کنند و همچنین خطر متساعد شدن گازهای سمی حاصل از مخلوط کردن چوب‌های مختلف برای بازیافت را نیز کم می‌کنند.

سایر چوب‌های مورد استفاده سکویا، افرا، درخت داگلاس، گردو، گردوی آمریکایی، بلوط سفید، قرمز و کاج سفید می‌باشد.

همچنین یک منبع خوب دیگر برای چوب‌ها، رودخانه‌هایی است که زمانی در زمین‌های اطراف آن افرادی که سالها در آن زندگی می‌کردند می‌باشد که حاوی چوب‌هایی است که از آن برای ساخت قایق و کفپوش و مبلمان استفاده می‌کردند.

الوارهای بازیافتی به دلایل مختلفی شهرت دارند: این دلایل شامل ظاهر خاص چوب، اختصاص به ساختمان‌های سبز، خاستگاه آن، خصوصیات فیزیکی آن از جمله مقاومت چوب، مقاومت در برابر تغییرات، پایداری و ماندگاری می‌باشد. علت استقامت بالای این چوب‌ها بر می‌گردد به این که چوب‌هایی که از آنها برای الوارهای بازیافتی استفاده می‌شود در زمانی رشد کردند که آلودگی هوا کم بود (تا قرن ۲۰) و برخی از این چوب‌ها از درخت‌هایی استخراج شد که این درخت‌ها زمانی رشد کرده بودند که هیچ انسانی در آن زمان وجود نداشت.

الوارهای بازیافتی می‌تواند به صورت تخته‌هایی پهن‌تر از الوارهای جدید بریده شود و بسیاری از شرکت‌ها ادعا می‌کنند که محصولات آن‌ها در برابر الوارهای جدید مقاوم تر است؛ و این به دلیل آن است که این چوبهای بازیافتی در معرض تغییرات رطوبتی زیاد برای مدت طولانی قرار گرفته‌اند و به همین دلیل مقاوم تر می‌باشند که به همین دلیل این چوبها برای استفاده در سیستم‌های تشعشعی بسیار مناسبند. در برخی موارد الوارهایی که تخته‌ها از آن به دست می‌آمد از قبل به صورت طبیعی فشرده و منبسط شده بودند. انرژی تشعشعی با فرکانس‌های پایین خود و اثرات همرفتی خود بر پوشش‌های چوب کف اثرات یکسانی اند. اما این تأثیرات بر چوب‌های بازیافتی بسیار کمتر از چوب‌های تازه بریده شده هستند به دلیل این که این چوب‌ها در طول یک سری چرخه قبلاً این شرایط را تحمل کرده‌اند.

صنعت الوارهای بازیافتی در طول سالهای ۱۹۸۰ در ایالت وست کست (به انگلیسی: West Coast) زمانی که جحم زیادی از چوب‌های نرم برای مصرف دوباره وجود داشت عزم خود را جزم کرد و شروع به کار کرد. این صنعت به دنبال افزایش نگرانی در مورد تأثیرات قطع درختان در محیط و کاهش کیفیت چوب‌های جدید رشد کرد. در ایالت ایست کست (به انگلیسی: East Coast) پیشگامان این صنعت شروع به فروختن چوب‌ها در طول سال ۱۹۷۰ گردید اما این صنعت همچنان کوچک باقی می‌ماند تا سال‌های ۱۹۹۰ که ضایعات دور ریز افزایش یافت و تجدیدپذیری یک آلترناتیو اقتصادی در برابر تخریب شمرد شد. درمی ۲۰۰۳ یک انجمن چوب‌های بازیافتی (به انگلیسی: Reclaimed Wood Council) شکل گرفت اما در ژانویه ۲۰۰۸ منحل شد و این به دلیل کمبود نیروی انسانی بود در زمانی که پخش چوب‌های بازیافتی گسترش یافته بود.

پیشگام در انرژی و طراحی محیطی(لید) ساختمان‌های سبز، یک اتحادیه آمریکایی به نام (USGBC) است که مکانی است برای طراحی، ساخت و ساز و به وجود آوردن ساختمان سبز. برای گرفتن مدرک پروژه‌ها باید در درجه اول پیشنیازهای لازم را داشته باشند و سپس باید امتیازهای لازم در ۶ دسته را داشته باشند. این ۶ دسته عبارتند از: سایت پایدار، کیفیت پایدار، انرژی و جو، متریال و منابع، کیفیت محیط داخلی، ابتکارات و پروسه طراحی.

استفاده از چوب بازیافتی می‌تواند، امتیازاتی را در راستای گرفتن مدرک لید به ارمغان آورد. به دلیل این که ترکیبات چوب‌های بازیافتی دوباره بازسازی شده است، که این متریال امتیاز لازم برای مدرک لید را دارا است؛ و این به این دلیل است که برخی از این چوبهای بازیافتی مدرک اتحادیه نظارت بر جنگل‌ها (به انگلیسی:Forest Stewardship Council) اف اس سی (به انگلیسی: FSC) را دارا می‌باشد؛ بنابراین می‌توانند برای گرفتن مدرک لید واجد شرایط شناخته شوند.

از زمانی که این متریال‌های بازیافتی محبوب شد، پیدا کردن منبع آنها دشوار شد. با یک چنین تقاضای زیادی برخی از فروشنده‌ها سعی کردند چوب‌های تازه را مانند چوب‌های کهنه قطع کنند.

همچنین این هم معمول است (البته نه در همه) که گونه‌های مختلف چوب را برای بازیافت از هم تشخیص ندهد. چون گفتن تفاوت در متریال‌های قدیمی تا زمانی که بریده شوند و داخل آن دیده نشود دشوار است. البته کسانی که در این زمینه حرفه‌ای هستند در این زمینه مشکلی ندارد.

چوب‌های بازیافتی در برخی موارد دارای قطعه‌هایی فلز در درون خود می‌باشند مانند قطعه‌های خرد شده میخ؛ بنابراین آسیاب کردن متریال‌های این چوب‌ها می‌تواند تیغه‌های رنده، تیغه‌های اره و تیغه‌های قالب را خراب کند. یک پیشنهاد وجود دارد که همهٔ فلزها را از چوب‌های بازیافتی جدا کنیم اما این کار هزینه بر و دشوار است چون باید هر قطعه از چوب را توسط فلزیاب چک کنند و سپس به صورت دستی فلزات را از چوبها خارج کنند. این فرایند قیمت چوب بازیافتی را از چوب‌های جدید بیشتر می‌کند.

بسیاری از منابع چوبهای بازیافتی نمی‌دانند که این چوبها در طول عمر خود چگونه با آنها رفتار شده بود. این عدم قطعیت باعث ایجاد ترس راجع به گازهای متساعد شده از ترکیبات دیگر چوب مانند رنگ شدن توسط سرب یا زنگ‌زدگی یا مراقبت‌های دیگر که بر روی چوب انجام شده می‌شود، این ترس زمانی که این چوب‌ها در داخل استفاده شوند بیشتر است.

• ویکی‌پدیای انگلیسی