اسفرجان

اسفرجان، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان شهرضا در استان اصفهان ایران است.افشین یداللهی و بهروز سلطانیان متخلص به ریحان از شعرای اهل این روستا هستند.همچنین استاد علی اسفرجانی تذهیب کار نامدار ایران اهل این قریه است. محصولات باغی معروف آن گردو ، آلبالو و زردآلوست .این روستا در ۴۵ کیلومتری شهرضا به سمت جاده آباده فارس قرار دارداسفرجان با نام قدیمی سپهرگان، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان شهرضا در استان اصفهان ایران است. روستای اسفرجان ازنقاط سرسبز و ییلاقی است که در جنوب شرقی شهرضا واقع شده‌ است. این روستا که قدمتي طولاني دارد، سابقه تاریخی آن به قرن هفتم هجری قمری و حتی قبل از از آن برمی گردد. سد قتلغ شاه واقع در تنگ اسفرجان، که از آثار دورة آل مظفر است، نشانگر تاريخ کهن اين روستا می باشد. این روستای گردشگری دارای باغ های میوه ازجمله آلبالو، زردآلو، گردو و هلو است که از رودهای جاری در مسیر باغ ها آبیاری می شوند. قدم زدن در کوچه باغ های این روستای سرسبز فرصتی طلایی برای آرامش جان است..شعری طنز با عنوان " خروعینک " از استاد ریحان اسفرجانی :

اسفرجان

اطلاعات کلی
کشور	ایران
استان	اصفهان
شهرستان	شهرضا
بخش	بخش مرکزی
دهستان	اسفرجان
مردم
جمعیت	۱۹۰۴ نفر (سرشماری ۹۵)
کد آماری	۱۷۸۲۳۱

داشت یکی   آدم هیزم کشی

کره الاغی سروهیکل خوشی

داشت   ورا بس که عزیزش زیاد

روز و شب او راعلف و یونجه داد

فصل زمستان شد و دیگر علف

او   نتوانست   بیارد    به    کف

از طرفی  هم  خرش  آموخته

چشم فقط سوی علف دوخته

هر چه خس و خار بدادش نخورد

راه   سوی   آخور و کاه اش نبرد

هیچ نمی خورد   خرش کاه  و  آب

کرده ز خوردن شب و روز اعتصاب

خون به دل از این حرکت صاحبش

داغ زده از غم   و   حسرت  لبش

دید الاغش نخورد هیچ کاه

جانب   آخور  ننماید    نگاه

حوصله اش زین عمل آمد به تنگ

رفت و خرید  عینک   سبزینه رنگ

آمده و بست   به   چشم  خرش

صحنه عوض گشت خر اندر برش

پیش خر آمد همه سو سبزه زار

شد به سوی آخور خود  رهسپار

او به گمانش علف و شبدر  است

فاقد فهم است چه داند خر است

کاه همان کاه عوض رنگ او

بی خبر از حیله و نیرنگ  او

دل مده بر نقش و نگاری گرو

شیفته ی ظاهر چیزی مشو

هر که به نیرنگ جهان دلخوش است

خصلت او چون خر هیزم کش  است

ریحان اسفرجانی

شعری از زنده یاد دکتر افشین یداللهی:

از کفر من تا دین تو

راهی به جز تردید نیست

دلخوش به فانوسم نکن

اینجا مگر خورشید نیست؟

با حس ویرانی بیا

تا بشکند دیوار من

چیزی نگفتن بهتر از

تکرار طوطی وار من

بی جستجو ایمان ما

از جنس عادت می شود

حتی عبادت بی عمل

وهم سعادت می شود

با عشق، آن سوی خطر

جایی برای ترس نیست

در انتهای موعظه

دیگر مجال درس نیست

کافر اگر عاشق شود

بی پرده مؤمن می شود

چیزی شبیه معجزه

با عشق ممکن می شود

«شعر:افشین یداللهی»