نیروهای مسلح سوریه

نیروهای مسلح سوریه با نام رسمی نیروهای مسلح عربی سوریه (عربی: القوات المسلحة العربیة السوریة) از چهار واحد نیروهای زمینی، نیروی هوایی، نیروی دریایی و نیروی دفاع هوایی تشکیل می‌شود.

نیروهای مسلح سوریه
القوات المسلحة العربية السورية Forces armées syriennes
نشان رسمی نیروهای مسلح عربی سوریه
پرچم نیروهای مسلح عربی سوریه
شعار	میهن، شرف، اخلاص
بنیان‌گذاری	۱۹۴۶
شکل کنونی	۱۹۷۱
شاخه‌ها	نیروی زمینی سوریه نیروی هوایی سوریه نیروی دریایی سوریه نیروی پدافند هوایی سوریه اداره اطلاعات نظامی سوریه دفاع وطنی
ستاد	دمشق
رهبری
فرمانده کل قوا	Marshal بشار اسد
وزارت دفاع (سوریه)	ارتشبد علی عبدالله ایوب
رئیس ستاد	سهیل حسن
نیروی انسانی
سن سربازی	۱۸
خدمت سربازی	1–3 years depending on circumstances
نیروی فعال	۱۴۲٬۰۰۰ (۲۰۱۹)
دخل و خرج
بودجه	۱.۸ میلیارد دلار (۲۰۱۹)
درصد تولید ناخالص داخلی	۵% (۲۰۱۱)
صنعت
تأمین کنندگان خارجی	بلاروس  بلغارستان  چین  ایران  کره شمالی  پاکستان  روسیه  اسلواکی  کوبا
جستارهای وابسته
تاریخ	Military history of Syria جنگ ۱۹۴۸ اعراب–اسرائیل کودتای مارس ۱۹۴۹ (سوریه) کودتای ۱۹۵۴ (سوریه) کودتای ۱۹۶۱ (سوریه) کودتای ۱۹۶۳ (سوریه) کودتای ۱۹۶۶ (سوریه) جنگ شش‌روزه جنگ فرسایش‌زا سپتامبر سیاه در اردن 1970 Syrian Corrective Revolution جنگ یوم کیپور قیام اخوان المسلمین سوریه اشغال لبنان توسط سوریه جنگ ۱۹۸۲ لبنان جنگ خلیج فارس جنگ داخلی سوریه
رتبه	Military ranks of Syria

نیروهای مسلح سوریه نقش مهمی در تاریخ این کشور و تحولات سیاسی و اجتماعی سوریه داشته‌اند. از سال ۱۹۴۸ تاکنون پنج کودتا را دو بار در سال ۱۹۴۹ و همچنین در سال‌های ۱۹۵۴، ۱۹۶۳، ۱۹۶۶ و در نهایت ۱۹۷۰ را ترتیب داده‌اند. آن‌ها چهار بار در سال‌های ۱۹۴۸، جنگ شش روزه ۱۹۶۷، جنگ یوم کیپور ۱۹۷۳ و جنگ داخلی لبنان ۱۹۸۲ با اسرائیل و یک بار در سپتامبر سیاه ۱۹۷۰ با اردن جنگیده‌اند. در جریان عملیات آزادسازی کویت در سال ۱۹۹۰ و ۹۱ هم با ارسال یک لشکر زرهی به خاک عربستان در جنگ با عراق شرکت کرد که البته حضور ناچیزی در جریان جنگ داشت. نیروهای مسلح سوریه بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۲۰۰۵ در لبنان و در جریان جنگ داخلی این کشور با گروه‌های مختلف لبنانی، فلسطینی و ارتش اسرائیل درگیری داشتند. آن‌ها در جریان سرکوب شورش اسلامگرایان سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۲ نیز شرکت داشتند و از سال ۲۰۱۱ نیز درگیر سرکوب اعتراضات و سپس جنگ داخلی با نیروهای مخالف و جداشدگان از نیروهای مسلح موسوم به ارتش آزاد سوریه شده‌اند.

در این کشور نظام سربازگیری اجباری برای مردان بالای ۱۸ سال اجرا می‌شود و زنان هرچند خدمت اجباری ندارند اما می‌توانند وارد نیروهای مسلح این کشور شوند. سن بازنشستگی بعد از ۱۵ سال خدمت و ۴۰ سال سن یا ۲۰ سال خدمت و ۴۵ سال سن است. حدود ۵٫۹٪ تولید ناخالص داخلی سوریه به مخارج نظامی اختصاص دارد که از این نظر در رتبه دهم دنیا قرار می‌گیرد.

پس از فروپاشی شوروی که مهمترین پشتوانه نیروهای مسلح سوریه برای آموزش و دریافت تجهیزات مورد نیاز بود قابلیت این ارتش برای دریافت تجهیزات مدرن نظامی کاهش یافت. با این وجود این نیروها همچنان یکی از بزرگترین و تواناترین نیروهای مسلح منطقه هستند. شرکت این کشور در جنگ خلیج فارس علیه عراق موجب شد تا کمک‌های مالی قابل توجهی را از کشورهای عربی خلیج فارس دریافت کند که بخش قابل توجهی از آن‌ها در هزینه‌های نظامی مصرف شد. سوریه علاوه بر توجه به نیروهای متعارف نظامی به دنبال بهبود سلاح‌های کشتار جمعی خود هم بوده‌است.

نیروهای مسلح در سوریه هم مثل بسیاری از کشورهای جهان سوم فرصتی را برای بهبود جایگاه اقلیت‌های قومی فراهم کرده‌اند. به ویژه علویان سوریه از این فرصت استفاده کردند و و در دهه ۱۹۶۰ به پست‌های تأثیرگذاری در حکومت نظامی کشور رسیدند. در سال ۱۹۶۶ با کودتای ژنرال صلاح الجدید علیه ژنرال امین الحافظ برای اولین بار در دوران جدید یک علوی به ریاست کشور سوریه رسید. جدید خود در سال ۱۹۷۰ به دست یک علوی مذهب دیگر به نام حافظ اسد سرنگون شد. اسد که از سال ۱۹۷۰ تا سال ۲۰۰۰ حکومت کرد پس از آن تنها خویشاوندان و دوستان مورد اعتماد خود را که بیشترشان علوی هستند در پست‌های حساس و نیرومند قرار داده و از آنجا که نیروهای مسلح هم تکیه‌گاه اصلی و هم خطرناک‌ترین تهدید حکومتش بود توجه زیادی به نیازهای نیروهای نظامی کرده و ارتقای استانداردهای زندگی ارتشیان کرد. این نیروها در جنگ داخلی سوریه درگیر جنگ فرسایشی با مخالفین مسلح و القاعده و داعش شدند که لطمات زیاد و جبران‌ناپذیری را به این ارتش واردکرده است.