ارتباط غیرکلامی
ارتباط غیرلفظی یا ارتباط غیر کلامی-زبانی (به انگلیسی: Nonverbal communication (NVC)) انتقال پیام ها یا سیگنال ها از طریق یک بنیاد غیرکلامی مانند تماس چشمی، حالات چهره، ژست ها، وضعیت بدن و زبان بدن است. این نوع ارتباط شامل استفاده از نشانه های اجتماعی، حرکتی، فاصله (Proxemics) و محیط های فیزیکی/ظاهر، صدا (فرازبان یا Paralanguage) و لمس (Haptics) است. همچنین می‌تواند شامل استفاده از زمان (زمان‌بندی‌شناسی) و تماس چشمی و اقدامات نگاه کردن در حین صحبت کردن و گوش دادن، دفعات نگاه‌ها، الگوهای ثابت، گشاد شدن مردمک چشم و سرعت پلک زدن (Oculesics) باشد.
درک یکدیگر از طریق بیان به کمک دست و چشم؛ در خیابانی نزدیک برج ناقوس شی‌آن چین دیده می شود.
جستارهای وابسته
- فراموشی
- شایستگی فرهنگی
- آلبرت محرابیان
- دزموند موریس
- برنامه‌ریزی عصبی زبانی
- نشانه‌شناسی
منابع
- ↑ Giri VN (2009). "Nonverbal Communication Theories". Encyclopedia of Communication Theory. doi:10.4135/9781412959384.n262. ISBN 9781412959377.