شایستگی فرهنگی

شایستگی فرهنگی یا شایستگی میان‌فرهنگی ساختاری نظری برای مهارت در زبان و تخصص منطقه‌ای است. شایستگی فرهنگی (درونی) توانایی برقراری ارتباط مؤثر و مناسب با مردمان فرهنگ‌های دیگر است:

مناسب. قوانین، هنجارها و انتظارات از رابطه ارزشمند به میزان قابل توجهی نقض نشده باشد.
مؤثر اهداف یا پاداش‌های ارزشمند (نسبت به هزینه‌ها و جایگزین‌ها) ایجاد شده باشد.

کسی که دارای شایستگی میان‌فرهنگی است، در تعامل با مردم از فرهنگ‌های خارجی، مفاهیم فرهنگی خاص از ادراک، تفکر، احساس و عمل را درک می‌کند. شایستگی بین فرهنگی گاهی نیز شایستگی میان‌فرهنگی (Cross-Cultural Competence,3C) نامیده می‌شود، اگر چه تمایل به استفاده از تماس بین فرهنگی و مقایسه بین فرهنگ‌ها از قبل وجود دارد.

منابع

↑ Messner, W. , & Schäfer, N. (2012) The ICCA Facilitator's Manual. Intercultural Communication and Collaboration Appraisal. London: GloBus Research, p. 41 (also see: http://icca.globusresearch.com); Spitzberg, B. H. (2000). A Model of Intercultural Communication Competence. In L. A. Samovar, & R. E. Porter, Intercultural Communication - A Reader (pp. 375-87). Belmont: Wadsworth Publishing.

[1] Messner, W. , & Schäfer, N. (2012) The ICCA Facilitator's Manual. Intercultural Communication and Collaboration Appraisal. London: GloBus Research, p. 41 (also see: http://icca.globusresearch.com); Spitzberg, B. H. (2000). A Model of Intercultural Communication Competence. In L. A. Samovar, & R. E. Porter, Intercultural Communication - A Reader (pp. 375-87). Belmont: Wadsworth Publishing.