آلیل الکل
آلیل الکل (با نام آیوپاک: پروپ-۲-ان-۱-ال) یک ترکیب آلی با فرمول ساختاری CH۲=CHCH۲OH است. مانند بسیاری از الکلها به صورت مایع محلول در آب و بیرنگ است و سمیتر از الکلهای کوچک معمولیست. از آلیل الکل به عنوان ماده اولیه تولید گلیسرول استفاده میشود، همچنین به عنوان پیش ماده بسیاری از ترکیبات تخصصی مانند مواد مقاوم در برابر شعله، روغنهای خشکشونده و روانکنندهها مورد استفاده قرار میگیرد. آلیل الکل کوچکترین نماینده گروه الکلهای آلیلی است.
آلیل الکل | |
---|---|
Prop-2-en-1-ol | |
دیگر نامها Allyl alcohol | |
شناساگرها | |
شماره ثبت سیایاس | ۱۰۷-۱۸-۶ |
پابکم | ۷۸۵۸ |
کماسپایدر | ۱۳۸۷۲۹۸۹ |
UNII | 3W678R12M0 |
شمارهٔ یواِن | 1098 |
KEGG | C02001 |
ChEBI | CHEBI:16605 |
ChEMBL | CHEMBL۲۳۴۹۲۶ |
شمارهٔ آرتیئیسیاس | BA5075000 |
3DMet | B00381 |
جیمول-تصاویر سه بعدی | Image 1 |
| |
| |
خصوصیات | |
فرمول مولکولی | C3H6O۱ |
جرم مولی | ۵۸٫۰۸ g mol |
شکل ظاهری | مایع بیرنگ |
بوی | mustard-like |
چگالی | 0.854 g/ml |
دمای ذوب | −129 °C |
دمای جوش | ۹۷ درجه سلسیوس (۲۰۷ درجه فارنهایت؛ ۳۷۰ کلوین) |
انحلالپذیری در آب | Miscible |
فشار بخار | 17 mmHg |
اسیدی (pKa) | 15.5 (H2O) |
پذیرفتاری مغناطیسی | -36.70·10 cm/mol |
خطرات | |
GHS pictograms | |
سیستم هماهنگ جهانی طبقهبندی و برچسبگذاری مواد شیمیایی | Danger |
GHS hazard statements | H225, H301, H311, H315, H319, H331, H335, H400 |
GHS precautionary statements | P210, P233, P240, P241, P242, P243, P261, P264, P270, P271, P273, P280, P301+310, P302+352 |
لوزی آتش | |
نقطه اشتعال | |
دمای خودآتشگیری | |
محدودیتهای انفجار | ۲٫۵–۱۸٫۰٪ |
آمریکا Permissible exposure limit (PEL) | 2 ppm |
به استثنای جایی که اشاره شدهاست در غیر این صورت، دادهها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شدهاند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) | |
(بررسی) (چیست: / ؟) | |
Infobox references | |
|
کاربردها
آلیل الکل عمدتاً به گلیسیدول تبدیل میشود که یک ماده شیمیایی واسطه در سنتز گلیسرول، گلیسیدیل اترها، استرها و آمینها است. همچنین، انواع استرهای قابل پلیمر شدن از آلیل الکلهایی چون دیآلیل فتالات تهیه میشوند.
منابع
- ↑ NIOSH Pocket Guide to Chemical Hazards 0017
- ↑ Haynes, William M., ed. (2016). CRC Handbook of Chemistry and Physics (97th ed.). انتشارات سیآرسی. p. 5–88. ISBN 978-1498754286.
- ↑ Ludger Krähling; Jürgen Krey; Gerald Jakobson; Johann Grolig; Leopold Miksche (2005), "Allyl Compounds", Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley-VCH, doi:10.1002/14356007.a01_425