هواپرستیهواپرستی و دنیازدگی، موجب دوری از محبوب دلها و یکی از رذائل مهم اخلاقی است. ۱ - عوامل دوری از خداوندهواپرستی در واقع یک بیماری و سرمنشا همه فسادها و تباه کاری‌های انسان است. امام صادق (علیه‌السّلام) در این باره می‌فرماید: «راس کل خطیئة حب الدنیا». دو عامل مهمی که سد راه قرب به خدای تعالی و وصال شده و موجب دوری از محبوب دلها حضرت صاحب الزمان (عجّل‌اللّه‌تعالی‌فرجه‌الشریف) می‌گردد، هواپرستی و دنیازدگی می‌باشد. ۱.۱ - هواپرستیآن که خود را دیندار پنداشته، گاه آن قدر هواپرستی او را تحت سیطره خود قرار می‌دهد که چیزی برای او باقی نمی‌گذارد. قرآن کریم اشاراتی بلیغ در این زمینه دارد و در آیات متعددی خطر پیروی از هواهای نفسانی را گوشزد کرده است؛ از جمله می‌فرماید: «افرایت من اتخذ الهه هواه، و اضله الله علی علم؛ آیا دیدی آن را که معبود خود را هوای خویش قرار داد؟ چگونه خداوند او را در حالی که به وضع او آگاه بود به گمراهی کشانید؟» و در آیه‌ای دیگر، خطاب به پیامبر اکرم می‌فرماید: «ارایت من اتخذ الهه هواه؛ آیا آن کس که هوای نفس خویش را معبود خویش قرار داده بود دیدی که کارش به کجا کشیده شد؟» چنین افرادی که دین داری خویش را پوششی برای هواپرستی خود قرار داده‌اند، نه تنها از عهده هیچ خدمتی به آستان امام زمان (سلام‌الله‌علیه) برنمی آیند، بلکه موجبات آزار و اذیت و ناراحتی حضرت را نیز فراهم ساخته، هم خود به بی راهه می‌روند و هم دیگران را در خلاف مسیر الهی قرار می‌دهند. خدا نکند از کسانی باشیم که شعار دینداری و محبت ورزی به امام زمان (سلام‌الله‌علیه) سرداده، ولی اخلاق فردی و اجتماعی، رفتار و گفتارمان با اخلاق مهدوی، علوی و نبوی، تطبیق نکند. این صنف مردمان آخرالامر از امام زمان‌شان (سلام‌الله‌علیه) دور افتاده و امام از آنان دلگیر و آزرده خاطر خواهد بود. ۱.۲ - دنیازدگییکی از رذائل مهم اخلاقی دنیازدگی است. در واقع این بیماری را می‌توان سرمنشا همه فسادها و تباه کاری‌های انسان دانست. امام صادق (علیه‌السّلام) در این باره می‌فرماید: «راس کل خطیئة حب الدنیا؛ علاقه به دنیا سرمنشا همه خطاها است.» بر اساس روایات اسلامی، این بیماری خطرناک در دوران آخرالزمان بیش از پیش نمود خواهد داشت و فرا گیرتر و شدیدتر می‌شود. پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در این باره چنین خبر داده‌اند: «سیاتی علی امتی زمان تخبت فیه سرائرهم و تحسن فیه علانیتهم طمعا فی الدنیا، ولایریدون به ما عندالله ربهم، یکون دینهم ریاء لایخالطهم خوف یعمهم الله منه بعقاب؛ به زودی بر امت من زمانی خواهد آمد که از روی حرص و طمع به دنیا باطن‌هایشان پلید و ظاهرهایشان آراسته گردد؛ در حالی که آن چه را نزد پروردگارشان است طلب نمی‌کنند. بدون هیچ خوفی دین‌شان سراسر ریا و ظاهرسازی است؛ و هراسی از این که به عذاب و عقاب الهی مبتلا شوند، ندارند.» عزیزان علاقمند به حضرت رسول الله (صلوات الله علیه و آله) و ساحت مقدس حضرت ولی الله الاعظم (روحی‌له‌الفداء) بهتر به خود بنگرند، تا مبادا حرص و آز دنیوی، باطن آن‌ها را به کدورت کشاند، و راه وصال را بر آن‌ها سخت کرده و یا به کلی مسدود نماید. ۲ - پانویس
۳ - منبعسایت تبیان زنجان، برگرفته از مقاله «هواپرستی». |