مغیامغیّا به شیء دارای غایت معیّن اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفمغیّا، چیزی است که برای آن غایتی معین شده است؛ به بیان دیگر، مرجع غایت و آن چیزی که غایت، انتهای آن رامشخص می‌نماید، مغیّا نام دارد. ۱.۱ - مثالبرای مثال؛ در آیه شریفه: ﴿اَتِمُّوا الصِّیامَ اِلَی اللَّیْلِ﴾ کلمه «الصیام» مغیّا است و کلمه «اللیل» غایت آن را معین می‌کند. «الی» ادات غایت و «اتموا» حکم مغیّا است. مغیّا از ارکان جمله غائیه است و آن، مجموعه‌ای است که دارای مغیّا، ادات غایت، غایت و حکم می‌باشد. مغیّا در جمله غائیه به جمله یا کلمه‌ای می‌گویند که پیش از ادات غایت ( الی و حتی ) آمده است. ۲ - نکتهدر این که غایت در حکم مغیّا داخل است یا خیر، میان اصولی‌ها اختلاف است. [۴]
شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۱، ص۲۶۵.
[۵]
المعجم الاصولی، حیدر، محمد صنقور علی، ص۷۸۴.
[۸]
تحریر الفصول، ذهنی تهرانی، محمد جواد، ج۳، ص۱۷۰۱.
[۱۲]
کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۲۴۶.
۳ - عناوین مرتبطمفهوم غایت. ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۷۶۱، برگرفته از مقاله «مغیا». |