محللمحلل کسی است که داخل می‌شود مابین دو نفر که گرو بسته‌اند که اگر پیش افتد بگیرد و اگر پس افتد ندهد. ۱ - معنای اصطلاحی محللیعنی حلال کننده و در اصطلاح فقهاء کسی را گویند که زنی را (که شوهرش او را سه بار طلاق داده است) بگیرد و پس از طلاق و گذشت عده آن زن تواند با شوی اول ازدواج نماید و آن مرد محلل این ازدواج بوده است. [۱]
فرهنگ علوم (دکتر سجادی)، ص۴۸۰.
۲ - وجه تسمیه به محللجهت نام‌گذاری او به محلل آن است که ابن جنید و بعض شافعیه گفته‌اند که عقد بدون وی حرام است و لذا او را محلل گویند. [۲]
حدائق الناضره، ج۵، ص۵۳۱.
[۳]
شرح لمعه، ج۲، ص۲۴.
[۴]
المغنی (ابن قدامه)، ج۸، ص۶۵۶.
[۵]
الام، ج۴، ص۱۴۸.
[۶]
تذکرة الفقهاء، ج۲، کتاب سبق ورمایه.
۳ - پانویس
۴ - منبعجابری عرب‌لو، محسن، فرهنگ اصطلاحات فقه فارسی، ص۱۰۹. رده‌های این صفحه : اصطلاحات اسلامی
|