مبین (الفاظ)مبین به لفظ دارای معنای آشکار، و برطرف کننده اجمال از لفظ مجمل را گویند. ۱ - تعریف«مبین» لفظی است که دلالتش واضح، و مقصود از آن روشن باشد و اجمال لفظ مجمل را روشن کند. ۲ - اقساممبین بر دو قسم است: ۱. مبین متصل؛ ۲. مبین منفصل. در یک تقسیم دیگر، مبین به دو قسم «نص» و «ظاهر» تقسیم می‌شود. [۱]
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۵.
[۲]
صالح، صبحی، ۱۹۲۶ -، مباحث فی علوم القرآن، ص۳۰.
[۳]
مظفر، محمد رضا، ۱۹۰۴ - ۱۹۶۴م، اصول الفقه، ج۱، ص۱۸.
[۴]
کمالی دزفولی، علی، ۱۲۹۲ -، قرآن ثقل اکبر، ص۱۹.
[۵]
ولایی، عیسی، ۱۳۲۹ -، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۳۰.
۳ - عناوین مرتبطمبین متصل ؛ مبین منفصل ؛ نص ؛ ظاهر . ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «مبین (الفاظ)». |