مبارزهمبارزه در اصطلاحات فقه نظامی عبارت است از مبارز طلبیدن در میدان نبرد برای جنگ تن به تن و یا اعلان جنگ. حضرت علی (علیه‌السّلام) در توصیه‌ای به فرزندش از این کلمه استفاده نموده است. ۱ - معنای لغویبَرَزَ در لغت به معنی ظاهر شدن پس از کتمان، برتری در فضیلت، و شجاعت در جنگ تن به تن آمده است. [۱]
كراع النمل، علی بن حسن، المنجد، ص۳۴، ماده بَرَزَ.
۲ - معنای اصطلاحیدر اصطلاح عبارت است از مبارز طلبیدن در میدان نبرد برای جنگ تن به تن و یا اعلان جنگ. ۳ - توصیه حضرت علی به فرزندشحضرت علی (علیه‌السّلام) به فرزندش امام حسن (علیه‌السّلام) فرمود: «لاتَدْعُوَنَّ الی مُبارَزَةِ وَ انْ دُعیتَ الَیْها فَاجِبْ، فَانَّ الدَّاعی باغٍ، وَ الْباغی مَصْرُوعٌ؛ ای فرزندم! در جنگ ابتدا مبارز مطلب، ولی اگر تو را برای مبارزه خواندند، اجابت کن، زیرا مبارزه طلب (جنگ طلب) ستمکار است، و ستمکار شکست خورده است.» ۴ - پانویس
۵ - منبع• جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۱۰۸. |