مآخذ (مفردات‌نهج‌البلاغه)مآخذ اسم مکان، از مفردات نهج البلاغه به‌معنای محل اخذ و گرفتن می‌باشد. در بیانی از حضرت امیر (علیه‌السلام) این کلمه به‌همین معنی بکار رفته است. ۱ - مفهومشناسیمآخذ اسم مکان است. یعنی محلّ اخذ، و به معنی منهج و راه نیز آید. چنان‌که امام علی (علیه‌السلام) فرموده: «فجعلت اتبع مآخذ رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و آله‌وسلم) فاطاء ذکره حتی انتهیت الی العرج؛ یعنی چون از مکّه خارج شدم راه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) را می‌رفتم و یاد او در ذهنم بود (یاد کردن آن حضرت را به قدم گذاشتن بر زمین تشبیه کرده است؛ گویی قلبش را روی یاد آن حضرت گذاشته است) تا به عرج (موضعی است میان مکه و مدینه) رسیدم.» ۲ - هجرتامیرالمؤمنین (علیه‌السلام) این کلام را در رابطه با هجرت به مدینه فرموده است. خطاب به معاویه نوشته: «فانک مترف قد اخذ الشیطان منک مآخذه» مآخذ به معنی دام شکار است. ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مآخذ»، ص۲۹. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|