قبالههرگاه نخل یا درخت دیگری بین دو نفر یا بیشتر مشترک باشد، یکی از آنان می‌تواند سهام بقیه را از محصول پس از تخمین در مقابل مقداری معلوم تقبل نماید. مثل این‌که پس از تخمین مقدار میوه باغ یکی از شریکین به دیگری گوید سهم خود را مثلا به ده خروار به تو واگذار نمودم و دیگری بگوید قبول کردم. در متون فقهی امامیه از این معاوضه به «قباله» تعبیر شده است. ۱ - حکم قبالهبرخی از فقهاء این نوع معامله را نوعی صلح دانسته اند. لیکن محققین معتقدند که آن معامله‌ای است مخصوص و مستقل غیر صلح و بیع و لذا صحت آن مشروط به شرائط خاصه بیع و صلح نمی‌باشد. [۴]
شرح تبصره (ذو المجدین)، ج۱، ص۴۲۵.
۲ - پانویس
۳ - منبعجابری عرب‌لو، محسن، فرهنگ اصطلاحات فقه فارسی، ص۱۳۸. رده‌های این صفحه : اصطلاحات فقهی | واژه شناسی
|