ظنانشخص ظن پیدا کننده از راه‌های غیر متعارف را ظنّان می‌گویند. ۱ - معنای ظنّانظنّان، شخصی است که از راه‌ها و اسباب غیر متعارف که معمولاً برای انسان‌های عادی ظن ایجاد نمی‌کند، ظن پیدا می‌کند، مثل این که کسی از خبر کودکی یا فردی دروغ گو، به جهت قبله ظن پیدا کند؛ چنین ظنی در فقه معتبر نیست؛ بنابراین، اگر مولا بگوید:" صل الی القبلة المظنونه؛ هر گاه به جهت قبله، ظن پیدا کردی، به آن سو نماز بگذار "، جمله این انصراف دارد به ظنی که از راه‌های متعارف برای انسان‌های عادی به وجود می‌آید، مثل ظن حاصل از بیّنه، مشاهده قبور مسلمین و محراب مساجد؛ بنابراین، ظن ظنّان که از راه‌های غیر متعارف به دست می‌آید، از آن خارج است، زیرا چنین ظنی بی‌اعتبار می‌باشد. [۲]
محمدی، علی، شرح رسائل، ج۱، ص۸۵.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «ظنان». |