سکاکیهاز فرق کلامى شیعه که پیرو ابو جعفر محمد بن خلیل سكّاک از متکلمان امامیه بودند . و خداوند را بخودى خود عالم مىدانستند و وصف عالمیت او را در وى از صفات ذاتی او مىشمردند. ۱ - زندگی نامهوى شاگرد ابو محمد هاشم بن حکم (در گذشته در ۱۹۹ ه) و از معاصرین چند تن از مشاهیر «معتزله» مانند ابو عثمان عمرو بن بحر جاحظ و ابو جعفر محمد بن عبد اللّه اسکافی و ابو الفضل جعفر بن حرب بوده است، و در نیمه اوّل قرن سوم هجرى مىزیسته است. ۲ - لقب ویلقب او در غالب کتب قدیم به تحریف شکال و سکال و سکاک و شکاک ضبط شده ولى بلا شبهه این کلمه سكّاک است به معنى کسى که کار او ساختن سکه یعنى گاو آهن باشد. ۳ - تلفظ واژهتلف این واژه به فتح سین و تشدید کاف است. ۴ - تالیفاتاز جمله تألیفات او کتاب «المعرفه» در باب استطاعت و کتابى در امامت و کتاب «التوحید» بوده که در آن سكّاک قایل به تشبیه شده است، و کتاب دیگرى در ردّ منکران امامت نوشته است. [۱]
شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحدید، ج ۴، ص ۴۲۹
[۲]
فهرست شیخ طوسى، ص ۲۹۲
۵ - پانویس
۶ - منبعمشکور،محمد جواد،فرهنگ فرق اسلامی،ص۲۲۹. |