رافعیترافعیت به معنی اعتبار رافع بودن چیزی برای مأمورٌبه است. ۱ - تعریف رافعیترافعیت، از اقسام احکام وضعی، و به معنای اعتبار رافع بودن چیزی برای مامور به است، و به چیزی رافع گفته می شود که مقتضی را از بین می برد، مانند: حایض شدن بعد از آغاز وقت نماز، که رافع وجوب نماز است. بنابراین رافع همیشه بعد از وجود مقتضی معنا پیدا می کند، زیرا قابلیت بقای مقتضی را از بین می برد.، خواه رافعیت آن شرعی باشد، مثل: " حرج " و " ضرر " و خواه عقلی مثل: " تعذر و محال بودن کاری و یا عدم قدرت مکلف بر انجام دو امر متزاحم " [۴]
الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، کوثرانی، محمود، ص ۱۶۷-۱۶۸.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۸۰، برگرفته از مقاله «رافعیت». |