جرز (مفردات‌نهج‌البلاغه)جَرز (بر وزن عقل) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای قطع کردن، زمین بی‌علف و خشک که حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد آفرینش زمین از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیجَرز (بر وزن عقل) به معنای قطع کردن، زمین بی‌علف و خشک، آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «جرزه جرزا: قطعه.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با خلقت زمین آمده: «ثم لم یدع جرز الارض التی تقصر میاه العیون عن روابیها ... حتّی انشا لها ناشئة سحاب تحیی مواتها؛ زمین خشک و بی‌علف را که آب چشمه‌ها به مرتفعات آن نمی‌رسد، معطّل نگذاشت تا این‌که برای آن ابری آفرید که موات آن را زنده کند.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جرز»، ص۲۱۲. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|