تفریحخوش گذرانی را تفریح گویند و از آن به مناسبت در باب صلات نام برده شده است. ۱ - حکم تفریحتفریح کردن بنفسه امری مباح است مگر آنکه با کارهای حرام در شرع مقدّس، مانند تفریح با آلات لهو قمار بازی و غیر آن توأم گردد. از آنجا که حکم اوّلی تفریح جواز و اباحه است، سفر حتّی به قصد خوش‌گذرانی و شادمانی موجب قصر نماز میشود، [۱]
العروة الوثقی، ج۲، ص۱۲۷.
مگر سفر به قصد شکار ـ در فرضی که غرض از شکار صرف تفریح باشد و نه تأمین نیاز زندگی ـ که نماز در آن تمام است.
برخی چنین سفری را از مصادیق سفر معصیت دانستهاند. [۲]
العروة الوثقی، ج۲، ص۱۲۴.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۲، ص۵۵۹. رده‌های این صفحه : اخلاق اسلامی | نشاط و شادی
|