بعق (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَعَق (به فتح باء و عین) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای شکافتن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در دعای استسقاء از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَعَق (به فتح باء) به معنای شکافتن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «بعق المطر الارض: شقّها.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در دعای استسقاء فرموده: «اللهم ... انشر علینا رحمتک بالسحاب المنبعق و الربیع المغدق و النبات المونق؛ خدایا رحمت خویش را بر ما بگستران با ابری که بواسطه باران شکافته می‌شود و با بهار پربارش و با روئیدنی سرور آور.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه فقط یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَعق»، ص۱۴۵-۱۴۶. |