بصبصهصبصه: بلند کردن انگشت سبّابه به طرف آسمان و حرکت دادن آن هنگام دعا. ۱ - کاربرد فقهیعنوان یاد شده به مناسبت در باب صلاة به کار رفته است. ۲ - ماهیت بصبصهدر روایات براى دعا کننده، حالات مختلفى همچون حالت شوق، خوف، تضرع و ابتهال ذکر شده که متناسب با هر حالت براى دست و انگشتان، شکل و حالت خاصّى بیان شده که حالت «بصبصه» از جمله ی آنها است. ۳ - بصبصه در لغتبصبصه در اصل به معناى حرکت دم سگ در حالت طمع یا خوف، به کار رفته است. ۴ - بصبصه در اصطلاحدعا کننده‌اى که بین خوف و رجا است متناسب با حال خود انگشتان سبّابه (انگشت شهادت) را به طرف آسمان بلند کرده و حرکت مى‌دهد. ۵ - حکم بصبصهبصبصه هنگام دعا، مستحب است. و ۶ - پانویس
۷ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص۱۱۱ |