ایجازایجاز، ادای مقصود با الفاظ اندک و شیوا را گویند. ۱ - تعریف«ایجاز» از مصدر «اوجز» به معنای کوتاه کردن سخن، و در اصطلاح، ادای مقصود و جمع بندی معانی مختلف در قالب الفاظی اندک، و برخوردار از رسایی و شیوایی کلام است؛ که یکی از مهم‌ترین اسلوب‌های بلاغی و بدیعی قرآن است. ۲ - انواع ایجازایجاز بر دو قسم است: ۱. ایجاز حذف؛ ۲. ایجاز قصر. [۴]
ابو زهره محمد، معجزه بزرگ، پژوهشی در علوم قرآن، ص۳۸۹.
[۵]
بستانی بطرس، محیط المحیط قاموس مطول للغة العربیة، ص۹۵۸-۶۲۴.
[۶]
بستانی بطرس، محیط المحیط قاموس مطول للغة العربیة، ص۲۳۵.
۳ - عناوین مرتبطایجاز حذف، ایجاز قصر. ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ایجاز». رده‌های این صفحه : اسلوب بلاغی قرآن
|