نور (اسماءوصفات قرآن)نور یکی از اسماء و صفات قرآن است. ۱ - معنا«نور» به معنای روشنایی یا آشکارکننده و نمایانگر اشیا، و یکی از اسامی و صفات قرآن است: (... وَاَنزَلْنَا اِلَیْکُمْ نُورًا مُّبِینًا)؛ "و ما به سوی شما نوری تابناک فرو فرستاده‌ایم". درباره اطلاق «نور» بر قرآن چند وجه ذکر شده است: ۱. قرآن راه سعادت انسان را روشن می‌کند و او را از ظلمت جهل و شرک و بت پرستی نجات می‌دهد. ۲. به لحاظ حقیقت متعالیه قرآن که از سرچشمه بی نهایت نور، یعنی خدای متعالی صادر شده است. ۳. چون قرآن باعث پیداشدن و قرارگرفتن نور ایمان در قلب می‌شود، «نور» نامیده شده است. ۴. قرآن روشن کننده همه حقایق و معنویات، مبدا و معاد ، حلال و حرام و امور دنیا و آخرت است؛ پس «نور» است. [۲]
سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۱۷۵.
[۶]
مصباح، محمد تقی، قرآن شناسی، ج۱، ص۴۴.
[۷]
ابو الفتوح رازی، حسین بن علی، هفده گفتار در علوم قرآن، ص۳۴.
[۸]
زرقانی، محمد عبد العظیم، مناهل العرفان فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۵۰.
[۹]
رامیار، محمود، تاریخ قرآن، ص۳۲.
۲ - نور بودن قرآننور، از اسما و صفات قرآن: ۱. ... وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكُمْ نُوراً مُبِيناً. ۲. ... قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ .... ۳. ... وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ .... ۴. وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتابُ وَ لَا الْإِيمانُ وَ لكِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدِي بِهِ مَنْ نَشاءُ مِنْ عِبادِنا وَ إِنَّكَ لَتَهْدِي إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ. ۵. فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنا وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ. ۳ - هدایت به نورقرآن، خارج كننده مردم از تاريكيها به نور: ۱. يا أَهْلَ الْكِتابِ قَدْ جاءَكُمْ رَسُولُنا يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيراً مِمَّا كُنْتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتابِ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ كِتابٌ مُبِينٌ يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ سُبُلَ السَّلامِ وَ يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ يَهْدِيهِمْ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ. ۲. الر كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلى صِراطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ. ۳. هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ عَلى عَبْدِهِ آياتٍ بَيِّناتٍ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ إِنَّ اللَّهَ بِكُمْ لَرَؤُفٌ رَحِيمٌ. ۴. رَسُولًا يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِ اللَّهِ مُبَيِّناتٍ لِيُخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ مَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ يَعْمَلْ صالِحاً يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَداً قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقاً. ۳.۱ - هدایت بر اساس مشیت الهینورانيّت قرآن موجب هدایت بندگان بر اساس مشیّت خداوند: وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتابُ وَ لَا الْإِيمانُ وَ لكِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدِي بِهِ مَنْ نَشاءُ مِنْ عِبادِنا وَ إِنَّكَ لَتَهْدِي إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ. ۴ - پانویس
۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۳، ص۹۰، برگرفته از مقاله «نور». فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «نور (قرآن)». |