نظریه رفض قیودنظریه رفض قیود بر قول به وضع لفظ مطلق برای نفس ماهیت ، بدون لحاظ چیز دیگر اطلاق می‌شود و در علم اصول فقه کاربرد دارد. ۱ - تعریفنظریه رفض قیود، از نظریاتی است که درباره مدلول و موضوع له «مطلق» بحث می‌کند و پس از مرحوم سلطان العلما رایج شده و به این معنا است که مطلق برای ماهیت مبهمه ، یعنی نفس ماهیت، بدون هیچ لحاظ دیگری وضع شده است. این گونه لحاظ ماهیت را در اصطلاح «لا بشرط مقسمی» نامیده‌اند، زیرا در آن حتی اطلاق نیز به عنوان قیدی برای ماهیت مطرح نیست؛ به خلاف ماهیت «لا بشرط قسمی» که اطلاق قید ماهیت است. بر اساس این نظریه، معنای اصطلاحی و لغوی «اطلاق» که عبارت است از رها و آزاد بودن از هر گونه قید، با هم سازگار می‌گردد. ۲ - دیدگاه امام خمینیمرحوم امام خمینی هر چند از کسانی است که نظریه رفض قیود را پذیرفته، امّا معتقد است مطلق، نه ماهیت لا بشرط قسمی است و نه ماهیت لا بشرط مقسمی ، بلکه ماهیت لا بشرط، اقسام و مقسم آن، از مباحث اطلاق و تقیید جدا است؛ به این ترتیب، ایشان اطلاق موجود در مطلق را، اطلاق در نفس حکم می‌داند. [۴]
فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۹، ص۷۱-۶۵.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۴۸، برگرفته از مقاله «نظریه رفض قیود». رده‌های این صفحه : نظریات مطلق
|