نسبت تحققینسبت تحققی به نسبت دلالت کننده بر تحقق صدور حدث از فاعل اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفنسبت تحققی، نوعی نسبت تام خبری است که میان حدث (فعل) و فاعل در خارج وجود دارد و بر تحقق صدور حدث از فاعل دلالت می‌کند، مانند:نسبت موجود در فعل ماضی و افعال دیگر. ۲ - نسبت تحققی در جمله‌های فعلینسبت تحققی، در جمله‌های فعلی و نه جمله‌های اسمی خبری وجود دارد و بر تحقق صدور عرض از فاعل آن دلالت می‌کند؛ یعنی، عرض در خارج منسوب به فاعل است و از وی صادر می شود و این انتساب به صورت نسبت تام خبری است. ۳ - چند نکتهبرای فهم بهتر بحث به چند نکته توجه کنید: ۳.۱ - نکته اولعرض و فاعل در خارج نوعی تغایر دارند، اما به وجود واحد مرکب موجودند؛ یعنی اتحاد دارند. ۳.۲ - نکته دومنسبت در «جمله‌های فعلیه» یا تحققی است یا حلولی؛ برای مثال، در «عَلِمَ»، علم در ذات عالم حلول کرده است و نسبت میان علم و عالم این معنا را افاده می‌کند. [۱]
الاصول، شیرازی، محمد، ج۲، ص۳۴.
۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۲۵، برگرفته از مقاله «نسبت تحققی». رده‌های این صفحه : نسبت کلامی
|