میرزا ابوطالب اصفهانی (ادیب)میرزا ابوطالب اصفهانی (ادیب)، از ادبا و فضلای اصفهان در قرن سیزده هجری بوده است. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا ابوطالب اصفهانی، عالم فاضل ادیب، در اصفهان ساکن، و به تدریس ادبیّات عرب مشغول، و ظاهرا ساکن محلّه خواجوی اصفهان بوده است. او تحصیلات خود را در عتبات عالیات، نزد سیّدعلی طباطبایی صاحب ریاض انجام داده است. اثر مشهور او حاشیه بر بهجه المرضیّه در شرح الفیّه است که در سلخ جمادی‌الثّانی ۱۲۲۳ق ازتالیف آن فراغت یافته است. نسخه‌ای ارزشمند از این کتاب به خطّ سیّدمحمّد حسن بن سیّدمحمّدتقی موسوی اصفهانی به سال ۱۲۳۹ق موجود است که کاتب نوشته است: مؤلّف کتاب در دو سال قبل (یعنی سال ۱۲۳۷ق) در راه مکّه وفات یافته است. از کتاب شرح بهجه المرضیّه نسخه‌های خطّی متعدّدی موجود است. هم چنین بارها چاپ شده است، و ازجمله یکبار نیز در سال ۱۲۹۷ق به طبع رسیده است. [۱]
محیط ادب، مقاله استاد حاج سیّدمحمّدعلی روضاتی، ص۲۳۹-۲۴۷.
[۳]
قمی، شیخ عباس، الکنی و الالقاب، ج۳، ص۱۸۳.
[۴]
امین عاملی، سیدمحسن، اعیان الشّیعه، ج۶، ص۴۴۸.
[۵]
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه: الکرام البرره فی القرن الثالث بعد العشره، ج۱، ص۳۹.
[۶]
معلم حبیب‌آبادی، محمدعلی، مکارم آلاثار، ج۴، ص۱۰۶۱.
[۷]
اعتماد السلطنه، محمدحسن خان، چهل سال تاریخ ایران (المآثر و الآثار)، ج۱، ص۳۰۴-۳۰۵.
[۸]
رفیعی مهرآبادی، ابوالقاسم و دیگران، دائره المعارف تشیّع، ج۱، ص۳۱۳.
[۹]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۱۶۲.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۲۸۱. |