مناظره درباره زیارت با صدای بلندوهابیون از زیارت خواندن با صدای بلند کنار قبر پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله)، با وجود آنکه دلایلی بر جوازش وجود دارد، نهی کرده و از آن جلوگیری می‌کنند. ۱ - اعتراض به زیارت کنندگانیکی از علمای شیعه می‌گفت: من با گروهی حدود پنجاه نفر، در مدینه به مسجدالنّبی (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) رفتیم در آنجا کنار مرقد شریف رسول خدا (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) به خواندن زیارت‌نامه، مشغول شدیم. مدیر حرم به نام «شیخ عبدالله بن صالح» نزد من آمد و به صورت اعتراض گفت: «صدای خود را در کنار مرقد شریف پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) بلند نکنید». گفتم: چه مانعی دارد، مگر اشکال دارد؟ ۲ - دلیل منع زیارت با صدای بلندمدیر: خداوند در قرآن (آیه ۲ حجرات) می‌فرماید: «یا اَیُّ‌ها الَّذینَ آمَنُوا لاتَرْفَعوُا اَصْواتَکُم فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیّ وَ لاتَجْهَروُا لَهُ بِالْقَوْلِ کَجَهْرِ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ اَنْ تَحْبَطَ اَعْمالُکُمُ وَاَنْتُمْ لاتَشْعُروُنَ؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، صدای خود را فرا‌تر از صدای پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) نکنید، و در برابر او، بلند سخن مگویید (و داد و فریاد نکنید) آن گونه که بعضی از شما در برابر بعضی می‌کنند، تا مبادا اعمال شما پوچ و نابود گردد، در حالی که نمی‌دانید». ۳ - دلیل جواز زیارت با صدای بلندگفتم: جعفر بن محمّد (امام صادق (علیه‌السّلام)) در همین مکان دارای چهار هزار شاگرد بود، و هنگام تدریس، صدای خود را به سمع شاگردانش می‌رسانید، آیا او کار حرامی انجام می‌داد؟ ابوبکر و عمر در همین مسجد، با صدای بلند، خطبه می‌خواندند و تکبیر‌گو‌ها تکبیر می‌گفتند، آیا کار حرامی انجام می‌دادند؟ و هم اکنون خطیب شما، با صدای بلند خطبه می‌خواند، و مکبّر‌ها با صدای بلند تکبیر می‌گویند، آیا برخلاف قرآن رفتار می‌کنند؟ زیرا قرآن فرموده: ای مؤمنان! «لا تَرْفَعُوا اَصْواتَکم...: صدای خود را فرا‌تر از صدای پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) نکنید». ۴ - معنای لا ترفعو اصواتکممدیر: پس منظور از این آیه چیست؟ گفتم: منظور، سرو صدا‌های بی‌فایده و بی‌مورد است که برخلاف انضباط و ادب در محضر رسول خدا (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) می‌باشد، چنان‌که در شان نزول این آیه روایت شده: «گروهی از طایفة «بنی‌تمیم» و اشراف آن‌ها، داخل مسجد شدند، از پشت حجره‌هایی که منزل پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) بود، فریاد می‌زدند: «یا مُحَمَّدُ اُخْرُجْ اِلَیْنا: ای محمّد! به سوی ما بیرون بیا». مساله دیگر اینکه: ما با کمال تواضع و احترام، زیارت می‌خوانیم، با دقّت در آیه فوق می‌فهمیم که، کسانی که با صدای بلند خود قصد توهین دارند، و یا کیفیّت صدای آن‌ها توهین‌آور است، مشمول این آیه هستند، زیرا در آیة بالا، سخن «حبط اعمال» (نابودی و پوچی اعمال نیک) به میان آمده، چنین مجازاتی مربوط به کافر بوده و گناه بزرگ و توهین خواهد بود، نه اینکه مربوط به ما باشد که با کمال ادب زیارت می‌خوانیم، گرچه صدای ما مقداری بلند باشد. بر همین اساس در روایتی آمده، هنگامی که آیة فوق نازل شد، «ثابت بن قیس» (خطیب پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله)) که صدای رسایی داشت، گفت: «این من بودم که صدایم را از صدای پیامبر (صلّی‌للّه‌علیه‌وآله) بلند‌تر کردم، منظور آیه، من هستم، پس (وای بر من که) اعمال نیکم حبط و نابود شد!!». این سخن به گوش پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) رسید، فرمود: «چنین نیست، او (ثابت بن قیس) اهل بهشت است» (زیرا او در حال انجام وظیفه بوده است نه در صدد توهین). مدیر حرم، سکوت کرد و دیگر چیزی نگفت. ۵ - پانویس۶ - منبعسایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «زیارت با صدای بلند کنار قبر پیامبر(ص )»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۰/۱۲. |