محمدحسین بن محمدباقر نجفی مسجدشاهی اصفهانیمحمدحسین بن محمدباقر نجفی مسجدشاهی اصفهانی، عالم فاضل و فقیه مفسر و عارف زاهد در اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیحاج شیخ محمّدحسین نجفی بن حاج‌شیخ محمّدباقر نجفی مسجدشاهی بن حاج‌شیخ محمّدتقی رازی ایوان کیفی، عالم فاضل و فقیه مفسر و عارف زاهد. در دوّم محرم ۱۲۶۶ق در اصفهان متولّد شده و تحصیلات علوم دینی را نزد پدر عالی مقام خود آغاز کرد. در نوجوانی به عتبات عالیات هجرت نموده و در نجف اشرف نزد شیخ راضی نجفی، حاج میرزا حبیب‌اللّه رشتی، و میرزا باقر شکی و دیگران به کسب فیض پرداخته و در سامرا نزد میرزا حسن شیرازی (میرزای بزرگ) تحصیلات خود را تکمیل نمود و به مقام شامخ اجتهاد نائل آمد. سپس به اصفهان مراجعت نموده و به تدریس و ترویج دین و حل مشکلات مردم مشغول شد اما چندی نگذشت که ترک محراب و منبر و تدریس نموده و انقلابی در درون او، باعث شد از ریاست و عناوین دنیوی به یکباره کناره‌گیری کند و به تکمیل نفس و ریاضت بپردازد. در اواخر سال ۱۳۰۰ق به همراه پدر به نجف بازگشته و پس از وفات او هشت سال بقیه عمر خویش را در مشهد امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) به عبادت و ریاضت‌های سخت گذراند. ۲ - وفاتوی سرانجام در اول محرم ۱۳۰۸ق پس از مدتی بیماری، وفات یافته و در یکی ازاطاق‌های صحن مقدس حضرت علی (علیه‌السّلام) در نجف اشرف مدفون شد. ۳ - تالیفاتکتبی را تالیف نموده از جمله: ۱. «کتابی در اصل برائت» ۲. «مجدالبیان فی تفسیر القرآن» که سه مرتبه به چاپ رسیده است. ۳. «رساله‌ای در اصول عقاید» ۴. «شرح شرایع الاسلام» ۵. «رساله‌ای در اثبات اعجاز قرآن» ۶. «رسائلی در فقه و اصول» برادرش حاج‌آقا نوراللّه نجفی رساله‌ای در شرح حال او نوشته [که در مقدمه «مجدالبیان» و ترجمه فارسی آن در جلد دوم کتاب تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان به قلم حاج‌شیخ هادی نجفی به چاپ رسیده است و همچنین نواده صاحب عنوان آیت‌اللّه حاج شیخ مجدالدّین نجفی معروف به مجدالعلماء نیز رساله‌ای در شرح‌حال او پرداخته است که در جلد پنجم میراث حوزه اصفهان با تصحیح آقای مجید هادی‌زاده به چاپ رسده است. [۱]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۲، ص۲۱۷-۱۹۹.
[۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۳، صص ۱۰۳-۸۸.
[۳]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۶۲۳.
[۴]
نجفی،هادی، قبیله عالمان دین، ص۸۴-۶۳.
[۵]
کتابی، سیدمحمدباقر، رجال اصفهان، ج۱، ص۱۴۴-۱۴۲.
[۶]
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، نقباء البشر، ص۵۶۹.
[۷]
کتابی، سیدابوالحسن، نسب نامه الفت: خطی.
[۸]
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، میرزای شیرازی، ص۱۳۲.
[۱۱]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۷۶.
[۱۲]
قمی، شیخ‌عباس، فوائد الرضویه، ص۵۲۹-۵۳۰.
[۱۳]
قاسمی، رحیم، گلشن اهل سلوک، ص۱۱۳-۱۱۴.
]۴ - پانویس
۵ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۳۴-۶۳۵. |