محمدجعفر بن عبدالحسین خوئی محله‌نوئی اصفهانیمحمدجعفر بن عبدالحسین خوئی محله‌نوئی اصفهانی، عالم فاضل و فقیه محقّق در اصفهان می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا محمّدجعفر محلّه نوئی بن آقاعبدالحسین امین العلماء بن حاج ملّامحمّدشفیع بن ملّامحمّد خوئی، عالم فاضل و فقیه محقّق، در خانواده‌ای روحانی در اصفهان متولّد شده و نزد علمای اصفهانی همچون حاج سیّداسداللّه بیدآبادی و میرزا ابوالمعالی کلباسی به تحصیل پرداخت. وی در ایّام تحصیل هم مباحثه با آخوند ملّامحمّدحسین فشارکی بود و بعداً از او اجازه دریافت نمود. [میرزا محمّدجعفر عالمی اهل جود و سخا بود و بسیاری از مستمندان و نیازمندان از احسان و بخشش او برخوردار شدند. او پشت و پناه مظلومین و مردم بی‌پناه در برابر حکّام زورگو و ظالم بود. ظلل السّلطان حاکم جائر اصفهان، پس از آن که دستور محو و نابودی بسیاری از کاخ‌ها و عمارت‌های با شکوه صفویه را صادر کرد و عوامل و مزدوران او به این کار زشت اقدام کردند، عمارت باغ قورچی باشی در اراضی جنوبی اصفهان را تخریب کردند. این عمل مورد اعتراض و مخالفت میرزاجعفر قرار گرفت. لذا ظل السّلطان از کینه‌ای که داشت دستور داد، زمین‌ها و املاک او را تصرّف کنند. میرزاجعفر نیز بارها به تهران رفته و علیه ظل السّلطان شکایت کرده و فرمانی از مظفرالدّین شاه (برادر ظل السّلطان) گرفت و موفق به پس گرفتن زمین‌ها و املاک خود شد. (به نقل از یادداشت‌های شاعر و ادیب توانا استاد فضل‌اللَّه اعتمادی متخلّص به «برنا.) [۱]
معلم حبیب‌آبادی، محمدعلی، مکارم الآثار، ج۵، ص۱۸۰۶.
]۲ - وفاتوی سرانجام در ۲۲ ماه رجب المرجّب ۱۳۲۸ق وفات یافته و در آرامگاه خانوادگی جنب تکیه آقاحسین خوانساری، در تخت فولاد مدفون شد. [۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۵۰.
۳ - پانویس
۴ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۳۱۵-۳۱۶. |