مأمور به مطلق (شرط)مأمورٌبه مطلق (شرط) به معنای فعل متعلق طلب و بدون شرط خاص می‌باشد. ۱ - تعریفمأموربه مطلق (شرط)، مقابل مأموربه مشروط بوده و عبارت است از فعلی که بر تمامی افراد ماهیت مأموربه صادق است و همه را شامل می‌گردد، به گونه ای که با ایجاد هر یک از افراد مأموربه در خارج، امر ساقط گردیده و امتثال محقق می‌شود به خلاف مأموربه مشروط که فرد خاصی از ماهیت، مطلوب مولا است. ۲ - بیان نمونه مأموربه مطلقمانند: امر به تطهیر لباس نجس برای نماز ، که در تطهیر، قصد قربت دخالت ندارد؛ به بیان دیگر، مأموربه مطلق (شرط) نوعی از مأموربه است که امر به آن، بر وجود چیز دیگری متوقف نیست؛ برای مثال، حج ، نسبت به پیمودن مسافت تا مکه ، مأموربه مطلق است، زیرا تعلق امر به حج مشروط به پیمودن مسافت نیست؛ به خلاف استطاعت که تعلق امر به حج، به آن مشروط است؛ بنابراین، حج، نسبت به استطاعت، مأموربه مشروط، و نسبت به پیمودن مسافت، مأموربه مطلق است. ۳ - عناوین مرتبطامر مطلق. ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۷۸، برگرفته از مقاله «مأمورٌبه مطلق (شرط)». رده‌های این صفحه : مأمور به
|