لحاظ واضعلحاظ واضع، توجه واضع به لفظ و معنا هنگام ایجاد رابطه وضعی است. ۱ - تعریفلحاظ واضع، از اقسام لحاظ لفظ و معنا بوده و عبارت است از توجه نفسانی واضع به لفظ و معنا از طریق تصور آنها در ذهن ، به خاطر ایجاد رابطه وضعی ( علقه وضعی ) بین آن دو. ۲ - لحاظ واضع از لفظ و معنالحاظ واضع از لفظ و معنا در مقام وضع، گاهی تفصیلی است و گاهی اجمالی. [۲]
شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۱، ص۳۱.
[۳]
مبادی فقه و اصول، فیض، علیرضا، ص (۸۴-۸۰).
[۴]
کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۱، ص۴۵.
[۵]
مباحث اصولی، فاضل لنکرانی، محمد، ص (۲۳۹-۲۳۸).
[۶]
مباحث اصولی، فاضل لنکرانی، محمد، ص۲۶۵.
[۸]
کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۲۴.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۷۰، برگرفته از مقاله «لحاظ واضع»۶۷۰. رده‌های این صفحه : لحاظ
|