غفلت آدم (قرآن)در آیات قرآن به غفلت آدم علیه‌السلام از خداوند اشاره شده است. ۱ - غفلت از خداوندغفلت آدم علیه‌السلام از توجّه خداوند در تدبیر اسباب و عوامل تربيتى فرزند خود: «فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلاَ لَهُ شُرَكَاء فِيمَا آتَاهُمَا ...؛اما به هنگامي كه فرزند صالحي به آنها داد (موجودات ديگر را در اين موهبت مؤ ثر دانستند و) براي خدا شريكهائي در اين نعمت كه به آنها بخشيده بود قائل شدند....» ضمير در «دعوا» و «ربهما» به آدم علیه‌السلام و حوّا بر مى‌گردد. در اين‌كه مرجع ضمير در «جعلا له شركاء» چيست، دو احتمال وجود دارد: نخست به پدر و مادر از نوع انسان برگردد و دوم به آدم و حوّا كه در اين صورت، منظور از شرک در آيه، توجّه به اسباب طبيعى خواهد بود كه با اخلاص كامل منافات داشته باشد. ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱، ص۱۸۳، برگرفته از مقاله «غفلت آدم علیه‌السلام». |